-
1 continuus
contĭnŭus, a, um, adj. [contineo, II.], joining, connecting with something, or hanging together, in space or time, uninterrupted, continuous.I.Of space (so mostly Aug. and post-Aug.; cf., however, continue); with dat. or absol.A.Lit.:b.aër continuus terrae est,
Sen. Q. N. 2, 6, 1: Leucada continuam veteres habuere coloni;nunc freta circuëunt,
joined to the mainland, Ov. M. 15, 289:ignis proxima quaeque et deinceps continua amplexus,
Liv. 30, 5, 7; 30, 6, 5: montes, * Hor. Ep. 1, 16, 5; Plin. 6, 30, 35, § 189:agri,
Suet. Caes. 38:fluere continuo alveo (Euphraten),
Plin. 6, 26, 30, § 124; cf.:Rhenus uno alveo continuus,
Tac. A. 2, 6:mare,
id. Agr. 10 fin.:aliqui vice dentium continuo osse gignuntur,
Plin. 7, 16, 15, § 69:omnia continua et paria,
Plin. Pan. 51, 4:serpens,
Stat. Th. 5, 517.—Subst.: contĭnŭus, i, m., he who is always about one, an attendant:B.Cocceius Nerva, continuus principis,
Tac. A. 6, 26 (32) Halm, Draeg. ad loc. (Nipperd. and Ritter, principi).—Tron., of rhet. matters (most freq. in Quint.): cum fluxerunt plures continuae translationes (the figure derived from an uninterrupted, flowing stream; v. the preced.), Cic. Or. 27, 94:II.expositio (opp. partita),
Quint. 7, 10, 11:loci,
id. 11, 3, 84:lumina,
id. 12, 10, 46:ab exordio usque ad ultimam vocem continuus quidam gemitus,
id. 11, 1, 54:oratio,
id. 6, 1, 46; 6, 4, 1 et saep.:adfectus,
id. 6, 2, 10:impetus,
id. 10. 7, 14 et saep.—Of time and objects relating to it, following one after another, successive, continuous (class. in all periods and species of composition): auferet ex oculis veniens Aurora Boöten;1.continuāque die sidus Hyantis erit,
the next day, Ov. F. 5, 734; so,continuā nocte,
the following night, id. ib. 6, 720:triduum continuum, dies decem continuos,
Plaut. Mil. 3, 1, 146 sq.:dies quinque ex eo die,
Caes. B. G. 1, 48:annos prope quinquaginta,
Cic. Verr. 1, 13, 38:duabus noctibus,
Suet. Aug. 94:secutae sunt continuos complures dies tempestates,
Caes. B. G. 4, 34 Oud. N. cr. prioribus diebus, Liv. 42, 58, 3:aliquot an nos continuos,
Cic. Imp. Pomp. 18, 54:tot dies,
id. Verr. 2, 5, 36, § 94:triennium,
Plaut. Stich. 1, 3, 61; Suet. Calig. 7:biennio,
id. Tib. 38:bella,
Liv. 10, 31, 10; cf.:cursus proeliorum,
Tac. Agr. 27:consulatus,
Suet. Caes. 76; Plin. Pan. 58: itinera, Lepid. ap. Cic. Fam. 10, 34, 1:regna,
Liv. 1, 47, 6:duo tri umphi ex Hispaniā acti,
id. 41, 7, 1:labor,
Quint. 1, 3, 8:amor,
Prop. 1, 20, 1:incom moda,
Caes. B. G. 7, 14: messe senescit ager; Ov. A. A. 3, 82:eos (patricios) ab Atto Clauso continuos duravisse,
Tac. A. 12, 25 fin. et saep.—With abl. resp.:continuus inde et saevus accusandis reis Suilius,
incessant, Tac. A. 11, 5; cf.:postulandis reis tam continuus annus fuit,
incessantly occupied, id. ib. 4, 36.—Hence the advv.,contĭ-nŭē, continuously, without interruption; in space or time (very rare, perh. only anteand post-class. for continenter, assidue):2. A.* flumen quod fluit continue,
Varr. L. L. 5, § 27 Müll.:protinus jugiter et continue,
Non. p. 376, 26.—To designate an act that in time immediately follows something, immediately, forthwith, directly, without delay, = statim, autika (very freq. in all periods and kinds of composition).1.In gen.(α).Corresp. with the particles of time: ubi, ut, postquam, cum, etc.; with ubi:(β).ubi primum terram tetigimus, Continuo, etc.,
Plaut. Am. 1, 1, 49; so id. Cist. 2, 3, 35; Ter. Eun. 3, 1, 51 al.—With ut, etc.:quae ut aspexi, me continuo contuli, etc.,
Plaut. Bacch. 3, 1, 7; so,iste continuo ut vidit, non dubitavit, etc.,
Cic. Verr. 2, 4, 22, § 48:ut quisque insanus... latum demisit pectore clavum, Audit continuo, etc.,
Hor. S. 1, 6, 29: nam postquam audivi [p. 451]... cominuo argentum dedi, Ut emeretur, Plaut. Ep. 4, 1, 37:cum te summis laudibus ad caelum extulerunt, mihi continuo maximas gratias agant,
Cic. Fam. 9, 14, 1; 10, 12, 2:ut vel continuo patuit, cum, etc.,
Hor. S. 2, 8, 29:ne mora sit, si innuerim, quin pugnus continuo in malā haereat,
Ter. Ad. 2, 1, 17: si quid narrare occepi, continuo dari Tibi verba censes, forthwith you think, etc., id. And. 3, 2, 24; cf. id. Eun. 1, 2, 24; Lucr. 2, 1091; Hor. S. 2, 3, 160:continuo consilium dimisit (Q. Maximus), simulac me fractum ac debilitatum metu viderit,
Cic. de Or. 1, 26, 121.—Absol.:2.continuo, ventis surgentibus, aut freta ponti Incipiunt agitata tumescere, etc.,
Verg. G. 1, 356:continuo hic ero,
Plaut. Ep. 3, 3, 43: haud mora;continuo matris praecepta facessit,
Verg. G. 4, 548; so Ov. M. 14, 362; cf. Quint. 12, 3, 3;corresp. with statim,
Cic. Rosc. Com. 6, 17:quod lubet, non lubet jam id continuo,
the next moment, immediately, Plaut. Cist. 2, 1, 10:hos prius intro ducam et quae volo Simul inperabo: poste continuo exeo,
Ter. Eun. 3, 2, 40: hanc mihi in manum dat;mors continuo ipsam occupat,
id. And. 1, 5, 62:hercle ego te barbā continuo arripiam, et in ignem coniciam,
Plaut. Rud. 3, 4, 64: egomet continuo mecum;certe captus est!
I immediately thought within myself, Ter. And. 1, 1, 55:senatus est continuo convocatus,
Cic. Fam. 10, 12, 3:hos continuo in itinere adorti,
Caes. B. G. 7, 42 fin.:subitae necessitates continuo agendi,
on the spot, immediately, Quint. 10, 7, 2 et saep.: perturbationes, amplificatae certe, pestiferae sunt;igitur etiam susceptae continuo in magnā pestis parte versantur,
even immediately on their inception, Cic. Tusc. 4, 18, 42; cf. id. Fin. 3, 9, 32.—Of a point of time closely following a time named, speedily, without interval:3.deinde absens factus aedilis, continuo praetor,
Cic. Ac. 2, 1, 1:qui summam spem civium, quam de eo jam puero habuerant, continuo adulescens incredibili virtute superavit,
id. Lael. 3, 11.—Esp., with the statement of a logical consequence from a fact; only in connection with a negative, or a question implying a negative, not by consequence, not necessarily, not as an immediate consequence, in questions; perhaps then? perhaps therefore? (very freq. in Cic.); with si:B.non continuo, si me in gregem sicariorum contuli, sum sicarius,
Cic. Rosc. Am. 33, 94; so id. de Or. 2, 48, 199; Gai Inst. 2, 204.—With cum, Manil. 2, 345. — Absol.:cum nec omnes, qui curari se passi sunt, continuo etiam convalescant,
Cic. Tusc. 3, 3, 5; so,ego summum dolorem... non continuo dico esse brevem,
id. ib. 2, 19, 45: aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint;illud non continuo, ut aeque incontentae,
id. Fin. 4, 27, 75:si malo careat, continuone fruitur summo bono?
id. Tusc. 3, 18, 40; so,continuone si? etc.,
Quint. 9, 2, 84.—In Quint. twice (for the ante- and post-class. continue), in an uninterrupted series, one after another, continuously:qualis (labor) fuit illius, qui grana ciceris ex spatio distante missa, in acum continuo et sine frustratione inserebat,
Quint. 2, 20, 3; 9, 1, 11. -
2 sto
sto, stĕti, stătum, 1 (scanned stĕtĕrunt, Verg. A. 2, 774; 3, 48; Ov. H. 7, 166; Prop. 2, 8, 10), v. n. [root sta-; Sanscr. sthā, sthalam, locus; Gr. sta-, histêmi, to set, place; statêr, weight; O. H. Germ. stām; Goth. standa; Engl. stand], to stand, in opposition to sitting, walking, or lying prostrate, to stand still, remain standing, stand upright.I.Lit.A.In gen.:B.hos quos videtis stare hic captivos duos, Illi qui astant, hi stant ambo, non sedent,
Plaut. Capt. prol. 1 sq.; cf.:cum virgo staret et Caecilia in sellā sederet,
Cic. Div. 1, 46, 104:si iste ibit, ito: stabit, astato simul,
Plaut. Ps. 3, 2, 74:abi intro, noli stare,
id. Mil. 4, 3, 36; so (opp. ire) id. Merc. 3, 3, 21; id. Mil. 4, 2, 95; 4, 9, 10; id. Pers. 3, 3, 43; 4, 4, 50; Ter. Eun. 3, 2, 6; 3, 2, 12:i: quid stas, lapis?
id. Heaut. 4, 7, 3:ante aedes,
Plaut. Am. 2, 1, 56; 1, 1, 250; 2, 2, 35; id. Truc. 2, 3, 14:ante ostium,
Ter. Eun. 5, 2, 4; id. And. 3, 1, 17; id. Hec. 3, 4, 14; 5, 4, 14:ante oculos,
Ov. Am. 1, 5, 17:ad januam,
Cic. de Or. 2, 86, 353:ad undam,
Verg. G. 4, 356:orantem juxta,
Stat. Th. 11, 618:hic foris,
Plaut. Men. 2, 3, 12:hinc procul,
Ter. Hec. 4, 3, 1:propter in occulto,
Cic. Clu. 28, 78; cf.:qui proximi steterant,
Caes. B. G. 5, 35, 3:propius,
Hor. A. P. 361:sta ilico,
Ter. Phorm. 1, 4, 18:qui frequentissimi in gradibus concordiae steterunt,
Cic. Phil. 7, 8, 21:stans pede in uno,
Hor. S. 1, 4, 10 et saep.—Of things:ita statim stant signa,
Plaut. Am. 1, 1, 120:quorum statuae steterunt in Rostris,
Cic. Phil. 9, 2, 4:statua,
id. Div. 1, 34, 75:signa ad impluvium, ad valvas Junonis,
id. Verr. 2, 1, 23, § 61:stabat acuta silex,
Verg. A. 8, 233:columna,
Hor. C. 1, 35, 14:cerea effigies,
id. S. 1, 8, 32; cf. poet.:aeneus ut stes,
id. ib. 2, 3, 183.— Pass. impers.: Ps. Statur hic ad hunc modum. Sim. Statum vide hominis, Plaut. Ps. 1, 5, 44: Gn. Quid agitur? Pa. Statur, Ter. Eun. 2, 2, 40:confecto munerum cursu moriar stando,
Amm. 24, 3, 7.—Prov.:inter sacrum saxumque sto, nec quid faciam scio,
i.e. I am in a pinch, Plaut. Capt. 3, 4, 84; v. sacrum.—In partic.1.Pregn., to stand firm or immovable; to last, remain, continue: cui nec arae patriae domi stant; fractae et disjectae jacent, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 115 Vahl.):2.nec domus ulla nec urbs stare poterit,
Cic. Lael. 7, 23:stantibus Hierosolymis,
id. Fl. 28, 69:ut praeter spem stare muros viderunt,
Liv. 38, 5:urbem innoxiam stare incolumem pati,
id. 31, 31, 15:hasta, quae radice novā, non ferro stabat adacto,
stuck fast, remained fixed, Ov. M. 15, 562:missum stetit inguine ferrum,
id. ib. 5, 132; cf. id. ib. 5, 34;8, 415: stat glacies iners,
Hor. C. 2, 9, 5:aquae,
Ov. M. 4, 732:longā stare senectā,
Sil. 3, 94:cornus stetit inter tempora frontis,
id. 4, 142.—To remain, tarry, linger any where (cf. moror):3.paulisper stetimus in illā ganearum tuarum nidore atque fumo,
Cic. Pis. 6, 13:hos quos video volitare in foro, quos stare ad curiam,
id. Cat. 2, 3, 5: cur non aut stantem comprehenderint, aut fugientem consecuti sint, remaining in the city, id. Cael, 28, 67;so (opp. fugio),
id. Tusc. 2, 23, 54:cum gladiis in conspectu senatus,
id. Phil. 2, 4, 8:qui domi stare non poterant,
id. Fl. 6, 13:(meretrix) olente in fornice stans,
Hor. S. 1, 2, 30; cf. Ov. Am. 1, 10, 21; Juv. 10, 239; cf.of minerals not attracted by the magnet: pondere enim fretae partim stant, quod genus aurum,
Lucr. 6, 1058. —In milit. lang.a.To stand in the ranks or under arms, to fight:b.quisque uti steterat, jacet obtinetque ordinem,
Plaut. Am. 1, 1, 86: ut sustinere corpora plerique nequeuntes arma sua quisque stantes incumberet, Sall. ap. Serv. Verg. A. 9, 229 (H. 3, 72 Dietsch):cum milites a mane diei jejuni sub armis stetissent defatigati, Auct. B. Afr. 42, 3: primo haud impari stetere acie,
Liv. 26, 44:in Asia totius Asiae steterunt vires,
id. 37, 58: in acie, Auct. B. Hisp. 28 fin.:pars acie stabat, Auct. B. Afr. 51, 6: stetit acies in armis,
Sen. Phoen. 389; cf.:stetit ordine certo Infelix acies,
Luc. 7, 2, 16.—Pregn., to stand firm in fight, stand one's ground, maintain the contest (opp. abjecto scuto fugere), Cic. Tusc. 2, 23, 54; cf.:c.in acie stare ac pugnare (opp. in castra refugere),
Liv. 22, 60, 25:Tarquiniensis, novus hostis non stetit solum, sed etiam ab suā parte Romanum pepulit,
id. 2, 6, 11:comminus,
Caes. B. C. 1, 47:inque gradu stetimus, certi non cedere,
Ov. M. 9, 43; cf.:contra leonem,
Spart. Carac. 5.—Transf., of a battle, to last, hold out, continue (a favorite expression of Livy):4.ibi aliquamdiu atrox pugna stetit,
Liv. 29, 2:diu pugna neutro inclinata stetit,
id. 27, 2:ita anceps dicitur certamen stetisse,
id. 8, 38:primo stetit ambiguā spe pugna,
id. 7, 7.—Nautical t. t., to lie, to lie or ride at anchor:5.ante hostium portus in salo stare,
Liv. 37, 16;Auct. B. Afr. 62: naves regiae in sinu Maliaco,
Liv. 36, 20:classis instructa in portu,
id. 37, 11:classis in salo ad Leptim, Auct. B. Afr. 62, 4: litore puppes,
Verg. A. 6, 901.—Of servants, to stand, wait, attend (very rare): neque pueri eximiā facie stabant, C. Gracch. ap. Gell. 15, 12, 2:6.sto exspectans, si quid mihi imperent,
Ter. Eun. 3, 5, 46:ad cyathum et vinum,
Suet. Caes. 49; cf.:ad pedes,
id. Galb. 22.—Of buildings, cities, etc., to stand finished, be erected (mostly poet.):7.intra annum nova urbs stetit,
Liv. 6, 4, 6:jam stabant Thebae,
Ov. M. 3, 131:moenia jam stabant,
id. F. 3, 181:stet Capitolium Fulgens,
Hor. C. 3, 3, 42:aedificant muros... Stabat opus,
Ov. M. 11, 205:jam stare ratem,
Val. Fl. 1, 96.—Of the countenance, to be unmoved, to be at rest ( poet.):8.stat num quam facies,
Luc. 5, 214:stant ora metu,
are rigid, Val. Fl. 4, 639; cf.:cur ad patrios non stant tua lumina vultus,
Stat. Th. 10, 693.—To stand up, stand upright, stand on end; to bristle up, stiffen, etc. ( poet. and in post-Aug. prose): papillae, Lucil. ap. Non. 391, 26:9.mammae,
Plin. 28, 19, 77, § 249:steterunt comae,
Verg. A. 2, 774; 3, 48; Ov. M. 7, 631; cf. id. ib. 10, 425:crines fulvi pulvere,
Stat. Th. 3, 326:setae,
Ov. M. 8, 286:in vertice cristae,
id. ib. 6, 672:aristae,
id. ib. 10, 655:stantes oculi,
prominent, Ov. F. 6, 133:oculis rigentibus et genis stantibus,
fixed, Plin. 23, 1, 24, § 49. —In mal. part., Mart. 3, 73, 2; App. M. 2, p. 117, 39; Auct. Priap. 75, 2.—Rarely of fluids, to coagulate, stiffen:sanguis stetit,
Sen. Oedip. 585.—With abl., to stand out with, be thick with, full of any thing (mostly poet.): stant pulvere campi, Enn. ap. Porphyr. ad Hor. C. 1, 9, 1 (Ann. v. 592 Vahl.): cupressi Stant rectis foliis, id. ap. Philarg. ad Verg. G. 2, 444 (Ann. v. 268 ib.): stat sentibu' fundus, Lucil. ap. Don. Ter. And. 4, 2, 16; Titin. ap. Non. 391, 21; so,II.ager sentibus,
Caecil. ib. 391, 23:vides ut altā stet nive candidum Soracte,
Hor. C. 1, 9, 1: caelum caligine stat, Sisenn. ap. Non. 392, 8:pulvere caelum,
Verg. A. 12, 408:pulvereo globo astra,
Stat. Th. 7, 124:stant lumina (Charontis) flammā,
Verg. A. 6, 300:stant pulvere Syrtes,
Claud. Laud. Stil. 1, 257.Trop.A.In gen., to stand: mentes, rectae quae stare solebant, Enn. ap. Cic. Sen. 6, 16 (Ann. v. 208 Vahl.):B.stetisse ipsum in fastigio eloquentiae,
Quint. 12, 1, 20.—In partic.1.Pregn., to stand one's ground, stand firm or unshaken; to endure, persevere, persist, abide, continue:b.moribus antiquis res stat Romana virisque, Enn. ap. Aug. Civ. Dei, 2, 21 (Ann. v. 492 Vahl.): disciplinam militarem, quā stetit ad hanc diem Romana res, solvisti,
Liv. 8, 7:res publica staret,
Cic. Phil. 2, 10, 24; cf. id. Cat. 2, 10, 21:stante urbe et curiā,
id. Planc. 29, 71:ut eo neglecto civitas stare non possit,
id. Cael. 1, 1:utinam res publica stetisset, quo coeperat statu,
id. Off. 2, 1, 3:qui illam (rem publicam) cadere posse stante me non putārant,
id. Fam. 6, 6, 2:ut stante re publicā facere solebamus,
id. Off. 2, 1, 3:neque enim aliter stare possemus,
id. Sest. 45, 97:per quos homines ordinesque steterim, quibusque munitus fuerim, non ignoras,
id. Fam. 13, 29, 7; cf.:eorum auxilio, qui me stante stare non poterant,
id. ib. 7, 2, 3:respublica stetit virtute tuā,
Liv. 4, 40:stetit regnum puero,
id. 1, 3:dum stetimus,
Ov. Tr. 1, 9, 17:stamus animis,
Cic. Att. 5, 18, 2:stas animo,
Hor. S. 2, 3, 213:Gabinium sine provinciā stare non posse,
could not hold out, subsist, Cic. Pis. 6, 12; cf. id. Fl. 6, 14; Suet. Oth. 5:nedum sermonum stet honos,
Hor. A. P. 69.—Hence, nearly—esse, tantā stat praedita culpā (natura), Lucr. 5, 199:pausam stare fragori,
id. 1, 747.—(Acc. to its use as a milit. t. t., v. supra, I. B. 3.) To maintain the contest:c.cum in senatu pulcherrime staremus,
Cic. Fam. 1, 4, 1.—Stare in aliquā re, simply aliquā re, and post-class. also alicui rei, to stand firm, persist, persevere; to rest, abide, adhere to, continue in a thing.(α).In aliquā re:(β).si in fide non stetit,
Cic. Rab. Perd. 10, 28:sin in eo non stat,
id. Att. 2, 4, 1:stare oportet in eo, quod sit judicatum,
id. Fin. 1, 14, 47:in sententiā,
Liv. 4, 44.—With abl.:(γ).eā omnes stant sententiā,
Plaut. Curc. 2, 1, 35:suis stare judiciis,
Cic. Tusc. 5, 28, 81:censoris opinione,
id. Clu. 47, 132:alicujus decreto,
Caes. B. G. 6, 13:stare conditionibus,
Cic. Att. 7, 15, 2:stare conventis,
id. Off. 3, 25, 95:stare jurejurando,
Quint. 5, 6, 4:nihil quo stat loco stabit, omnia sternet abducetque vetustas,
Sen. ad Marc. 26, 4.— Pass. impers.:stabitur consilio,
Liv. 7, 35:etsi priore foedere staretur,
id. 21, 19:famā rerum standum est,
id. 7, 6.—With dat.:(δ).arbitri sententiae stare,
Dig. 4, 7, 23 fin.:voluntati patris,
ib. 26, 7, 3; 36, 3, 6:rei judicatae,
ib. 42, 1, 32:emptioni,
ib. 19, 1, 13; ib. 4, 8, 27 (five times) et saep.—Stat sententia, aliquid, or, impersonally, stat ( alicui), the determination stands or holds good; I ( thou, he, etc.) am determined: Pa. Vide quid agas. Ph. Stat sententia, Ter. Eun. 2, 1, 18:d.Hannibal, postquam ipsi sententia stetit, pergere ire,
Liv. 21, 30:stat sententia tradere mecum Dotalem patriam,
Ov. M. 8, 67:modo nobis stet illud, unā vivere in studiis nostris,
Cic. Fam. 9, 2, 5:stat pectore fixum, Aeetae sociare manus,
Val. Fl. 5, 289:nos in Asiam convertemus: neque adhuc stabat, quo potissimum,
Cic. Att. 3, 14, 2:mihi stat alere morbum,
Nep. Att. 21, 6:quos ut seponi stetit,
Sil. 3, 68:stat, casus renovare omnes,
Verg. A. 2, 750. —In aliquā re, or simply aliquā re, to rest on, be fixed on, depend upon, etc.:2.omnis in Ascanio stat cura parentis,
Verg. A. 1, 646:regnum fraternā stare concordiā,
Liv. 45, 19:quā (disciplinā) stetit Romana res,
id. 8, 7:hac arte (i.e. bello) in patriā steti,
id. 5, 44, 2; Val. Fl. 3, 673; Verg. A. 2, 163:magis famā quam vi stare res suas,
Tac. A. 6, 30:apud quos virtute quam pecuniā res Romana melius stetit,
id. H. 2, 69 fin.:famā bella stare,
Curt. 3, 8, 7.—In theatr. lang., of plays and actors, to stand, i.e. to please, take, succeed:3.quod si intellegeret, cum stetit olim nova (fabula), Actoris operā magis stetisse quam suā,
Ter. Phorm. prol. 9 sq.:partim vix steti, id. Hec. prol. alt. 7: securus, cadat an recto stat fabula talo,
Hor. Ep. 2, 1, 176:illi, scripta quibus comoedia prisca viris est, Hoc stabant, hoc sunt imitandi,
id. S. 1, 10, 17.—Stare, ab, cum, or pro aliquo, or aliquā re, or with adv. loci, to stand by, on the side of, adhere to a person or thing, take the part of:4.ut nemo contra civium perditorum dementiam a senatu et a bonorum causā steterit constantius,
Cic. Brut. 79, 273:a se potius quam ab adversariis,
id. Inv. 1, 43, 81:a mendacio contra verum,
id. ib. 1, 3, 4:a contrariā ratione,
Auct. Her. 4, 2, 4:cum di prope ipsi cum Hannibale starent,
Liv. 26, 41, 17; 5, 38:stabat cum eo senatus majestas,
id. 8, 34, 1:nobiscum adversus bar, baros,
Nep. Ages. 5, 4:si pro meā patriā ista virtus staret,
Liv. 2, 12:pro jure gentium,
id. 38, 25:pro vobis adversus reges stetimus,
id. 45, 22, 10; 23, 8, 3 Fabri ad loc.:pro Jubā atque Afris,
Quint. 11, 1, 80:pro signis,
Ov. A. A. 1, 200:quamvis duces non essent praesentes, staret tamen pro partibus invicta fortuna ultoris,
Flor. 4, 7, 10:hic primo pro Pompei partibus, mox simulatione contra Pompeium stetit,
Vell. 2, 48, 4:voluptas pro iisdem partibus standi,
Sen. Vit. Beat. 4, 1; cf.:et dii quoque pro meliore stant causā,
Curt. 4, 1, 13:hinc stas, illinc causam dicis,
Plaut. Men. 4, 2, 48:unde stetisset, eo se victoria transferret,
Just. 5, 4, 12: non semper vostra evortet: nunc Juppiter hac stat, stands at your side, stands by you, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 263 Vahl.); imitated by Verg. A. 12, 565.—So with in:Graeci, qui in Darei partibus steterant,
Curt. 3, 11, 18.—Stare per aliquem, to stand to one's account, be chargeable or owing to one; to lie at one's door, be one's fault; followed by a negative consequence or effect, expressed by quin, [p. 1763] quominus, or ne.(α).With quin:(β).quoniam per eum non stetisset, quin praestaretur, etc.,
Liv. 2, 31, 11 Weissenb.ad loc.—With quominus (freq.):(γ).si poterit fieri, ut ne pater per me stetisse credat, Quominus haec fierent nuptiae, volo: sed si id non poterit, Id faciam in proclivi quod est, per me stetisse, ut credat,
Ter. And. 4, 2, 16 sq.:Caesar ubi cognovit per Afranium stare, quominus proelio dimicaretur,
Caes. B. C. 1, 41:graviter eam rem tulerunt, quod stetisse per Trebonium, quominus oppido potirentur, videbatur,
id. ib. 2, 13; so,nec, quominus perpetua cum eis amicitia esset, per populum Romanum stetisse,
Liv. 8, 2, 2; 9, 14, 1; 6, 33, 2; 44, 14, 12.—With ne:5.ne praestaremus per vos stetit, qui, etc.,
Liv. 45, 23, 6:non per milites stetisse, ne vincerent,
id. 3, 61, 2:quasi per ipsum staret, ne redderetur,
Suet. Aug. 28.—Rarely without the negation; so with ut:per quam (ignorantiam) stetit, ut tibi obligarer,
Plin. Ep. 10, 6 (22), 2; cf. Ter. And. 4, 2, 17 supra; absol.:id est, non per me stetit, sed per illud,
Quint. 3, 6, 78; with subj.-clause:si per eum non stetit, parere defuncti voluntati,
Dig. 32, 1, 36.—Of price, to stand one in, to come to, to cost (mostly post-Aug.):Periclum vitae meae tuo stat periculo,
Plaut. Capt. 3, 5, 82:Polybius scribit, centum talentis eam rem Achaeis stetisse,
Liv. 34, 50; cf.:sit argumento tibi gratis stare navem,
Cic. Verr. 2, 5, 19, § 48:haud illi stabunt Aeneia parvo Hospitia,
Verg. A. 10, 494:quae neque magno Stet pretio,
Hor. S. 1, 2, 122:multo sanguine ac vulneribus ea Poenis victoria stetit,
Liv. 23, 30:haud scio an magno detrimento certamen staturum fuerit,
id. 3, 60:utrique vindicta libertatis morte stetit,
Vell. 2, 64, 3:heu quanto regnis nox stetit una tuis?
Ov. F. 2, 812 et saep.:nulla pestis humano generi pluris stetit,
Sen. Ira, 1, 2, 1. -
3 sedeo
sĕdeo, sēdi, sessum, 2, v. n. [Sanscr. root sad-; Gr. ἙΔ, to sit; cf. ἕδος, ἕζομαι; Lat. sedes, insidiae, sedare, sella, etc.; Engl. sit, seat], to sit.I.Lit. (very freq. in prose and poetry); constr. absol., with in, the simple abl., or with other prepp. and advv. of place.A.In gen.(α).Absol.:(β).hi stant ambo, non sedent,
Plaut. Capt. prol. 2; cf. id. ib. 12; id. Mil. 2, 1, 4:quid sit, quod cum tot summi oratores sedeant, ego potissimum surrexerim,
remain sitting, Cic. Rosc. Am. 1, 1:sedens iis assensi,
id. Fam. 5, 2, 9:lumbi sedendo dolent,
Plaut. Men. 5, 3, 6:supplex ille sedet,
Prop. 4 (5), 5, 37.—With in:(γ).in subselliis,
Plaut. Poen. prol. 5:sedilibus in primis eques sedet,
Hor. Epod. 4, 16:in proscaenio,
Plaut. Poen. prol. 18; cf.: aliquem in XIIII. sessum deducere, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 32, 2; Suet. Caes. 39 (v. quattuordecim): malo in illā tuā sedeculā sedere quam in istorum sella curuli, Cic. Att. 4, 10, 1; cf.:in sellā,
id. Div. 1, 46, 104:in saxo (ejecti),
Plaut. Rud. prol. 73; Ov. H. 10, 49:in arā (mulieres supplices),
Plaut. Rud. 3, 6, 9:in solio,
Cic. Fin. 2, 21, 69; Ov. M. 2, 23:in equo,
Cic. Verr. 2, 5, 10, § 27:in leone,
Plin. 35, 10, 36, § 109; and with a gen. specification of the place where:in conclavi,
Ter. Eun. 3, 5, 35:in hemicyclio domi,
Cic. Lael. 1, 2:bubo in culmine,
Ov. M. 6, 432:cornix in humo,
id. Am. 3, 5, 22:musca in temone,
Phaedr. 3, 6, 1.—With simple abl. (not ante-Aug.):(δ).bis sex caelestes, medio Jove, sedibus altis sedent,
Ov. M. 6, 72:solio,
id. ib. 6, 650;14, 261: sede regiā,
Liv. 1, 41:eburneis sellis,
id. 5, 41:sellā curuli,
id. 30, 19:carpento,
id. 1, 34:cymbā,
Ov. M. 1, 293:puppe,
id. F. 6, 471:humo,
id. M. 4, 261:equo,
Mart. 5, 38, 4; 11, 104, 14; cf.:dorso aselli,
Ov. F. 3, 749:delphine,
id. M. 11, 237:columbae viridi solo,
Verg. A. 6, 192:recessu,
Ov. M. 1, 177; 14, 261:theatro,
id. A. A. 1, 497.—With other prepp. and advv. of place:2.inter ancillas,
Plaut. Men. 5, 2, 46:ante fores,
Ov. M. 4, 452; Tib. 1, 3, 30:ad tumulum supplex,
id. 2, 6, 33:sub arbore,
Ov. M. 4, 95:sub Jove,
id. ib. 4, 261:ducis sub pede,
id. Tr. 4, 2, 44:post me gradu uno,
Hor. S. 1, 6, 40:apud quem,
Cic. Rep. 3, 28, 32 (ap. Non. 522, 30) et saep.:non sedeo istic, vos sedete,
Plaut. Stich. 1, 2, 36:illic,
Ter. Hec. 5, 3, 4; id. Phorm. 1, 2, 41.—Late Lat., pass., of animals, to be ridden (cf. Engl. to sit a horse):B.sederi equos in civitatibus non sivit,
Spart. Hadr. 22;Cod. Th. 9, 30, 3: cum (Bucephalus) ab equario suo mollius sederetur,
Sol. 45:animalia sedentur,
Veg. 2, 28, 12.—In partic.1.Of magistrates, esp. of judges, to sit in council, in court, or on the bench:2.(Scaevolā tribuno) in Rostris sedente suasit Serviliam legem Crassus,
Cic. Brut. 43, 161:ejus igitur mortis sedetis ultores, etc.,
id. Mil. 29, 79; id. Clu. 37, 103 sq.:si idcirco sedetis, ut, etc.,
id. Rosc. Am. 53, 153; so,judex,
Liv. 40, 8:Appius, ne ejus rei causā sedisse videretur,
id. 3, 46, 9; Phaedr. 1, 10, 6:sedissem forsitan unus De centum judex in tua verba viris,
Ov. P. 3, 5, 23; Plin. Ep. 6, 33, 3:Minos arbiter,
Prop. 3, 19 (4, 18), 27; cf.:sedeo pro tribunali,
id. ib. 1, 10, 9: a quibus si qui quaereret, sedissentne judices in Q. Fabricium, sedisse se dicerent, Cic Clu. 38, 105; cf. id. Rab. Post. 5, 10.—Also of the assistants of the judges:nobis in tribunali Q. Pompeii praetoris urbani sedentibus,
Cic. de Or. 1, 37, 168; id. Rosc. Com. 4, 12.—In Quint., also of the advocate, Quint. 11, 3, 132.—Of witnesses:dicendo contra reum, cum quo sederit,
Quint. 5, 7, 32.—Of a presiding officer:sedente Claudio,
Tac. A. 11, 11.—Of augurs sitting to wait for an augurium:sed secundum augures sedere est augurium captare,
Serv. ad Verg. A. 9, 4; cf. id. ib. 1, 56; Interp. Mai ad Verg. A. 10, 241; Fest. s. v. silentio, p. 248, a Müll.; cf. Becker, Antiq. 2, 3, p. 76.—To continue sitting, to sit still; to continue, remain, tarry, wait, abide in a place; and with an implication of inactivity, to sit idly, be inactive; to linger, loiter, etc.:b.isdem consulibus sedentibus atque inspectantibus lata lex est, etc.,
Cic. Sest. 15, 33 (cf. id. Pis. 9):majores nostri, qui in oppido sederent, quam qui rura colerent, desidiosiores putabant,
Varr. R. R. 2, prooem. §1: quasi claudus sutor domi sedet totos dies,
Plaut. Aul. 1, 1, 34; cf.:an sedere oportuit Domi,
Ter. Ad. 4, 5, 38:iis ventis istinc navigatur, qui si essent, nos Corcyrae non sederemus,
Cic. Fam. 16, 7:quor sedebas in foro, si eras coquos Tu solus?
Plaut. Ps. 3, 2, 11:in villā totos dies,
Cic. Att. 12, 44, 2:circum argentarias cottidie,
Plaut. Truc. 1, 1, 48:sedemus desides domi,
Liv. 3, 68:statuit congredi quam cum tantis copiis refugere aut tam diu uno loco sedere,
Nep. Dat. 8, 1:non cuivis contingit adire Corinthum. Sedit qui timuit, ne non succederet,
sat still, stayed at home, Hor. Ep. 1, 17, 37.—Esp. of waiting on an oracle or a god for an answer or for aid (= Gr. ïzein):ante sacras fores,
Tib. 1, 3, 30:illius ad tumulum fugiam supplexque sedebo,
id. 2, 6, 33:custos ad mea busta sedens,
Prop. 3, 16 (4, 15), 24:meliora deos sedet omina poscens,
Verg. G. 3, 456; so of a lover at the door of his mistress: me retinent victum formosae vincla puellae, Et sedeo janitor, Tib. [p. 1659] 1, 1, 56:et frustra credula turba sedet,
id. 4, 4, 18.—Of long, esp. of inactive encamping in war, to sit, i. e. to remain encamped, to keep the field, before an enemy's fortress or army:3.hostium copiae magnae contra me sedebant, Cato ap. Charis, p. 197 P.: septimum decimum annum Ilico sedent,
Naev. 6, 2:dum apud hostes sedimus,
Plaut. Am. 2, 1, 52:sedendo expugnare urbem,
Liv. 2, 12:sedendo et cunctando bellum gerere,
id. 22, 24:quieto sedente rege ad Enipeum,
id. 44, 27:ad Suessulam,
id. 7, 37; 9, 3; 9, 44; 10, 25; 22, 39; 23, 19; 44, 27; Verg. A. 5, 440:apud moenia Contrebiae,
Val. Max. 7, 4, 5.—Hence, prov.:compressis, quod aiunt, manibus sedere,
Liv. 7, 13, 7; and:vetus proverbium est, Romanus sedendo vincit (prob. originating with Q. Fabius Cunctator),
Varr. R. R. 1, 2, 2.—For desideo (2.), to sit at stool, Marc. Emp. 29; so,II.sordido in loco sedere,
Val. Max. 9, 13, 2.—Trop. (in prose not freq. till after the Aug. per.; not in Cic.).A.In gen., to sink or settle down, to subside:2.cum pondere libra Prona nec hac plus parte sedet nec surgit ab illā,
Tib. 4, 1, 42:quod neque tam fuerunt gravia, ut depressa sederent, Nec levia, ut possent per summas labier oras,
Lucr. 5, 474; cf.: flamma petit altum; propior locus aëra cepit;Sederunt medio terra fretumque solo,
Ov. F. 1,110:sedet nebula densior campo quam montibus,
Liv. 22, 4:sedet vox auribus,
sinks into, penetrates, Quint. 11, 3, 40: rupti aliqui montes tumulique sedere, Sall. Fragm. ap. Isid. Orig. 14, 1, 2 (H. 2, 43 Dietsch); cf.:sedisse immensos montes,
Tac. A. 2, 47: memor illius escae, Quae simplex olim sibi sederit, sat well upon your stomach, i. e. agreed well with you, Hor. S. 2, 2, 73; Quint. 9, 4, 94.—Of feelings, passions, etc.: his dictis sedere minae, subsided, i. e. were quieted, = sedatae sunt, Sil. 10, 624; cf.:3.nusquam irae: sedit rabies feritasque famesque,
Stat. Th. 10, 823. —Of places, to sink, i. e. to lie low, to be in the valley or plain:B.campo Nola sedet,
Sil. 12, 162:mediisque sedent convallibus arva,
Luc. 3, 380; Stat. Th. 1, 330; cf.:lactuca sedens,
i. e. lower, Mart. 10, 48, 9 ( = sessilis, id. 3, 47, 8).—In partic., to sit, sit close or tight, to hold or hang fast, to be fast, firm, fixed, immovable; be settled, established, etc.:tempus fuit, quo navit in undis, Nunc sedet Ortygie,
Ov. M. 15, 337:in liquido sederunt ossa cerebro,
stuck fast, id. ib. 12, 289;so of weapons, etc., that sink deep: clava (Herculis), adversi sedit in ore viri,
id. F. 1, 576:cujus (Scaevae) in scuto centum atque viginti tela sedere,
Flor. 4, 2, 40:librata cum sederit (glans),
Liv. 38, 29; hence, poet. also, of deep-seated wounds: plagam sedere Cedendo arcebat, from sinking or penetrating deeply, Ov. M. 3, 88:alta sedent vulnera,
Luc. 1, 32.—Of clothes, to fit (opp. dissidere, v. Hor. Ep. 1, 1, 96):ita et sedet melius et continetur (pars togae),
sits better, Quint. 11, 3, 140 sq.; so,toga umero,
id. 11, 3, 161; cf.:quam bene umeris tuis sederet imperium,
Plin. Pan. 10, 6.—Of vessels:sicco jam litore sedit,
Luc. 8, 726:naves super aggerationem, quae fuerat sub aquā, sederent,
stuck fast, grounded, Vitr. 10, 22 med. et saep.:cujus laetissima facies et amabilis vultus in omnium civium ore, oculis, animo sedet,
Plin. Pan. 55, 10:aliquid fideliter in animo,
Sen. Ep. 2, 2:unum Polynicis amati Nomen in ore sedet,
Stat. Th. 12, 114; so,Cressa relicta in ingenio tuo,
Ov. H. 2, 76:sedere coepit sententia haec,
to be established, Plin. 2, 7, 5, § 23; cf.:nunc parum mihi sedet judicium,
Sen. Ep. 46, 3; Amm. 14, 1, 5; 15, 2, 5. —Hence, also of any thing fixed, resolved, or determined upon:si mihi non animo fixum immotumque sederet, Ne cui, etc.,
Verg. A. 4, 15; cf.:idque pio sedet Aeneae,
id. ib. 5, 418:bellum,
Flor. 2, 15, 4:consilium fugae,
id. 2, 18, 14:haec,
Sil. 15, 352. —With a subject-clause:tunc sedet Ferre iter impavidum,
Stat. Th. 1, 324:vacuo petere omina caelo,
id. ib. 3, 459:Aegaei scopulos habitare profundi,
Val. Fl. 2, 383. -
4 consisto
con-sisto, stĭti, stĭtum, 3, v. n., to place one's self anywhere, to stand still, stand, halt, stop, make a stop (very freq. and class. in prose and poetry).I.Lit.A.In gen.:B.jam hunc non ausim praeterire, quin consistam et conloquar,
Plaut. Aul. 3, 4, 14:otiose nunc jam ilico hic consiste,
Ter. Ad. 2, 1, 2:ubi ad ipsum veni diverticulum, constiti,
id. Eun. 4, 2, 7; cf. Hor. S. 1, 9, 62:uti et viatores consistere cogant,
Caes. B. G. 4, 5:neque is (Demosthenes) consistens in loco, sed inambulans atque ascensu ingrediens arduo,
Cic. de Or. 1, 61, 261:si ludius constitit aut tibicen repente conticuit,
id. Har. Resp. 11, 23; cf. id. Arch. 8, 19:plura scribam ad te cum constitero: nunc eram plane in medio mari,
id. Att. 5, 12, 3: constitit nusquam primo quam ad Vada venit, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 2:in quibus oppidis consistere praetores et conventum agere solebant,
Cic. Verr. 2, 5, 11, § 28:Romae post praeturam,
id. ib. 2, 1, 39, §101: ire modo ocius, interdum consistere,
Hor. S. 1, 9, 9:in muro consistendi potestas erat nulli,
Caes. B. G. 2, 6:omnes ordines, tota in illā contione Italia constitit,
Cic. Sest. 50, 107:ad mensam consistere et ministrare,
id. Tusc. 5, 21, 61; so,ad aras,
Ov. M. 10, 274:ad ramos,
id. ib. 10, 510:ante domum,
id. ib. 2, 766:ante torum,
id. ib. 15, 653:in aede,
id. ib. 15, 674:in medio,
id. ib. 10, 601; and with a simple abl.:limine,
id. ib. 4, 486; 9, 397; Stat. Th. 1, 123; Verg. A. 1, 541:post eum,
Quint. 1, 10, 27:in pedes,
Sen. Ep. 121, 9:calce aliquem super ipsum debere consistere,
trample on, Cels. 8, 14, 19.—In partic.1.To set, become hard or solid:2.frigore constitit Ister,
has been frozen, Ov. Tr. 5, 10, 1; cf.unda,
id. M. 9, 662: sanguis, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 38:alvus,
Cato, R. R. 126; 156, 4; cf.:cum jam perfecte mustum deferbuit et constitit,
Col. 12, 21, 3:album ex ovo, quo facilius consistat,
Cels. 4, 20, 15.—Cum aliquo, to station or place one's self with some one for conversation, to stand with:3.in hoc jam loco cum altero Constitit,
Plaut. Cist. 4, 2, 31; id. Curc. 4, 2, 16 sq.:cum hoc consistit, hunc amplexatur,
Cic. Verr. 1, 7, 19.—To take one's place, take position, assume a place or attitude for an action, etc.;4.of a musician: ut constitit,
Suet. Ner. 21;of an actor: in scaenā vero postquam solus constitit,
Phaedr. 5, 5, 13;of an orator: in communibus suggestis,
Cic. Tusc. 5, 20, 59:Aesopus mediā subito in turbā constitit,
Phaedr. 4, 5, 29;for shooting: post acer Mnestheus adducto constitit arcu,
Verg. A. 5, 507; cf.of athletes, etc.,
id. ib. 5, 426; Plin. 7, 20, 19, § 83:inter duas acies,
Liv. 7, 10, 9:cum aliquo,
Petr. 19, 5.—Hence,Milit. t. t., to halt, make a halt, take a position, to make a stand (opp. to a march, flight, or disorder):5.locus, ubi constitissent,
Caes. B. G. 1, 13:qui in superiore acie constiterant,
id. ib. 1, 24; cf.:in sinistrā parte acies,
id. ib. 2, 23:in fluctibus,
id. ib. 4, 24:sub muro,
id. ib. 7, 48:juxta,
id. ib. 2, 26 al.:pro opere,
Sall. J. 92, 8:equites Ariovisti pari intervallo constiterunt,
Caes. B. G. 1, 43:constitit utrumque agmen,
Liv. 21, 46, 4:sic regii constiterant,
id. 42, 58, 10 et saep.:ut reliquae (legiones) consistere non auderent,
Caes. B. G. 2, 17:in locis superioribus consistere,
id. ib. 3, 6:a fugā,
Liv. 10, 36, 11:naves eorum nostris adversae constiterunt,
Caes. B. G. 3, 14.—Jurid. t. t., to appear as accuser before a court of justice:6.cum debitoribus,
Dig. 5, 3, 49:cum matre,
Sen. Ira, 2, 7, 3:adversus dominos,
Dig. 5, 1, 53.—Poet.:7.fert animus propius consistere,
i. e. take a nearer view, Ov. A. A. 3, 467.—To have a stand as a dealer, occupy a place of business:II.ede ubi consistas,
Juv. 3, 296:in tabernā,
Varr. L. L. 5, § 5 Müll.:IN SCHOLA,
Inscr. Orell. 4085; cf.:locum consistendi Romanis in Galliā non fore,
Caes. B. G. 7, 37; 7, 42.—Trop.A.In gen., to rest, remain, stand, Lucr. 2, 332; cf. id. 2, 322:B.patiamini eo transire illius turpitudinis infamiam, ubi cetera maleficia consistunt,
Cic. Clu. 30, 83; cf.:ut unde orta culpa esset, ibi poena consisteret,
Liv. 28, 26, 3:ante oculos rectum pietasque pudorque constiterant,
Ov. M. 7, 73. —In partic.1.To pause, to dwell upon, delay, stop:2.in uno nomine,
Cic. Verr. 2, 1, 38, § 95:ipsa mihi veritas manum inicit et paulisper consistere et commorari cogit,
id. Rosc. Com. 16, 48; cf. id. de Or. 3, 31, 124:in singulis,
id. Part. Or. 35, 120.— Impers. pass.:ista quae spectantur, ad quae consistitur,
Sen. Vit. Beat. 2, 4.—(Acc. to I. B. 2.) To be or remain firm, unshaken, immovable, steadfast, to be at rest, to stand one's ground, to continue, endure, subsist, be, exist:* 3.mente consistere,
Cic. Phil. 2, 28, 68; so,neque mente nec linguā neque ore,
id. Q. Fr. 2, 3, 2:praeclare in forensibus causis,
id. Or. 9, 30:in dicendo,
id. Clu. 39, 108:verbo quidem superabis me ipso judice, re autem ne consistes quidem ullo judice,
id. Caecin. 21, 59; cf.of the cause itself: quia magistratus aliquis reperiebatur, apud quem Alfeni causa consisteret,
id. Quint. 22, 71; cf.also: modo ut tibi constiterit fructus otii tui,
id. Fam. 7, 1, 1:in quo (viro) non modo culpa nulla, sed ne suspitio quidem potuit consistere,
id. Rosc. Am. 52, 152; cf. id. Clu. 29, 78:confiteor... me consistere in meo praesidio sic, ut non fugiendi hostis sed capiendi loci causā cessisse videar,
id. de Or. 2, 72, 294:vitam consistere tutam,
to remain, continue safe, Lucr. 6, 11 Lachm. N. cr.:constitit in nullā qui fuit ante color,
Ov. A. A. 1, 120:sunt certi denique fines, Quos ultra citraque nequit consistere rectum,
Hor. S. 1, 1, 107; Plin. 14, 6, 8, § 68:quales cum vertice celso Aëriae quercus constiterunt,
Verg. A. 3, 679:nullo in loco, nullā in personā... consistunt (ista quae vires atque opes humanae vocantur),
Val. Max. 6, 9, ext. 7: spes est hunc miserum aliquando tandem posse consistere, to take a firm stand (the figure derived from fleeing soldiers), Cic. Quint. 30, 94:si prohibent consistere vires,
Ov. M. 7, 573.—Cum aliquo, to agree with: videsne igitur Zenonem tuum cum Aristone verbis consistere, re dissidere, cum Aristotele et illis re consentire, verbis discrepare, Cic. Fin. 4, 26, 72.—4.In gen., to be, exist:(β).vix binos oratores laudabiles constitisse,
Cic. Brut. 97, 333:sine agricultoribus nec consistere mortales nec ali posse manifestum est,
Col. 1, praef. § 6; Varr. R. R. 3, 8 fin.:quadringentis centum Venerios non posse casu consistere,
to occur, lake place, be thrown, Cic. Div. 2, 21, 48: summa studia officii inter nos certatim constiterunt, Lentul. ap. Cic. Fam. 10, 34, 3: sed non in te quoque constitit idem Exitus, take or have place, Ov. M. 12, 297.—With in, ex, or the simple abl. (in Quint. also with circa and inter; v. infra), to consist in or of, to depend upon:5.major pars victūs eorum in lacte, caseo, carne consistit,
Caes. B. G. 6, 22:omnis per se natura duabus Constitit in rebus,
Lucr. 1, 420:e quibus haec rerum summa consistat,
id. 1, 236; so with ex, id. 1, 839; 1, 873 al.; with abl.:deveniunt in talis disposturas, Qualibus haec rerum consistit summa,
id. 1, 1028; 5, 61; 5, 66:vita omnis in venationibus atque in studiis rei militaris consistit,
Caes. B. G. 6, 21:in eo salus et vita optimi cujusque consistit,
Cic. Phil. 3, 8, 19:in hoc summa judicii causaque tota consistit,
id. Quint. 9, 32; cf. id. de Or. 1, 40, 182:causam belli in personā tuā,
id. Phil. 2, 22, 53:in quibus vita beata,
id. Tusc. 5, 14, 40:in unā honestate omne bonum,
id. ib. 5, 14, 42:in nomine controversia,
Quint. 7, 3, 7; 8, 3, 57:in actu rhetoricen,
id. 2, 18, 2; 6, 3, 42:spes omnis consistebat Datami in se locique naturā,
Nep. Dat. 8, 3.—With abl., Quint. 12, 10, 59:omnis quaestio circa res personasque consistere videtur,
id. 3, 5, 7; 6, 3, 19:quaestio inter utile atque honestum consistet,
id. 3, 8, 24. —As opp. to progressive motion, to come to a stand, stand still, stop, rest, take rest, cease:► Consisto as v.sola Ubi quiesco, omnis familiae causa consistit tibi,
Plaut. As. 3, 1, 9:omnis administratio belli consistit,
Caes. B. C. 2, 12:vel concidat omne caelum omnisque terra consistat necesse est,
Cic. Tusc. 1, 23, 54:forensium rerum labor et ambitionis occupatio constitisset,
id. de Or. 1, 1, 1:usura,
id. Att. 6, 1, 7: diarroia, id. Fam. 7, 26, 2; cf.:videndum, morbus an increscat, an consistat, an minuatur,
remains unchanged, Cels. 3, 2; and:cursus pituitae,
id. 6, 6:cum ad Trebiam terrestre constitisset bellum,
Liv. 21, 49, 1:cum bellum Ligustinum ad Pisas constitisset,
id. 35, 4, 1; 22, 32, 4:infractaque constitit ira,
Ov. M. 6, 627:Gaius ejusque posteri in equestri ordine constitere usque ad Augusti patrem,
Suet. Aug. 2; cf.:maledictum, quod intra verba constitit,
stopped at, went no farther than, Quint. Decl. 279.a. = constituo formerly stood Lucr. 6, 11; Sall. J. 49, 6; but these passages are corrected in recent editions. It is now found only Gell. 5, 10, 9, a doubtful passage, where Hertz reads: cum ad judices coniiciendae [consistendae] causae gratiā venissent. -
5 stō
stō stetī (steterunt for stetērunt, V., O., Pr.), status, āre [STA-], to stand, stand still, remain standing, be upright, be erect: cum virgo staret et Caecilia sederet: quid stas, lapis? T.: ad undam, V.: procul hinc, T.: propter in occulto: qui proximi steterant, Cs.: propius, H.: in gradibus concordiae: stans pede in uno, H.: signa ad impluvium, ante valvas Iunonis: Stabat acuta silex, V.: columna, H.: aeneus ut stes, in a bronze statue, H.: Gn. Quid agitur? Pa. Statur, T.— To stand firm, remain in place, be immovable, last, remain, continue, abide: cui nec arae patriae domi stant, Enn. ap. C.: nec domus ulla nec urbs stare poterit: stantibus Hierosolymis: classem in portu stare, is moored, L.: stant litore puppes, V.: hasta, Quae radice novā, non ferro stabat adacto, stuck fast, O.: stare nobis videtur, at iis qui in navi sunt moveri haec villa, to be motionless: Stantibus aquis, when the sea is at rest, O.: stantes oculi (of owls), staring, O.: stant lumina flammā, are fixed orbs of fire, V.— To remain, tarry, linger, delay, wait: in illo nidore: aut stantem comprendere, aut fugientem consequi, while he lingered: Sto exspectans, si quid mihi inperent, I wait, T.— To stand in battle, fight, hold one's ground, stand firm: ut ignavus miles fugiat... cum ei, qui steterit, etc.: hostis non stetit solum, sed Romanum pepulit, L.: comminus, Cs.: Inque gradu stetimus, certi non cedere, O.—Of a battle, to stand, continue: i<*>i aliquamdiu atrox pugna stetit, L.: ita anceps dicitur certamen stetisse, to have been indecisive, L.— Of buildings or cities, to stand complete, be built, be finished: intra annum nova urbs stetit, L.: Moenia iam stabant, O.: stet Capitolium Fulgens, H.— To stand out, stand upright, stand on end, bristle up, stiffen, be rigid: steterunt comae, V.: in vertice cristae, O.: stat glacies iners, H.: Vides ut altā stet nive candidum Soracte, i. e. stands out, H.: pulvere caelum Stare vident, i. e. like a mass of dust, V.—Fig., to stand, be erect, be undisturbed: mentes, rectae quae stare solebant: utinam res p. stetisset.—Impers., with per and acc. of person, to depend on, be chargeable to, lie at the door of, be due to, be the fault of: ut per me stetisse credat, Quo minus haec fierent nuptiae, that it was my doing, T.: ubi cognovit per Afranium stare, quo minus proelio dimicaretur, Cs.: nec, quo minus perpetua cum eis amicitia esset, per populum R. stetisse, L.: quoniam per eum non stetisset, quin praestaretur (fides), it was not his fault, L.: ne praestaremus per vos stetit, qui, etc., L.—Ellipt.: Id faciam, per me stetisse ut credat (sc. quo minus haec fierent nuptiae), T.: per quos si non stetisset, non Dolabella parentasset, etc., but for whose opposition.—To stand firm, be unshaken, endure, persist, abide, remain, continue: res p. staret: qui illam (rem p.) cadere posse stante me non putarant: regnum puero stetit, L.: Dum stetimus, O.: Stas animo, H.: Gabinium sine provinciā stare non posse, subsist: cum in senatu pulcherrime staremus, held our ground: si in fide non stetit: si in eo non stat: in sententiā, L.: suis stare iudiciis, to stand by: si qui eorum decreto non stetit, Cs.: stare condicionibus: qui his rebus iudicatis standum putet: famā rerum standum est, L.— To be fixed, be determined: Pa. vide quid agas. Ph. Stat sententia, I am resolved, T.: Hannibal, postquam ipsa sententia stetit, pergere ire, L.: neque adhuc stabat, quo, etc., was it decided: mihi stat alere morbum, N.: Stat casūs renovare omnīs, V.— To rest, depend, be upheld, lie: disciplinā stetit Romana res, L.: spes Danaum Palladis auxiliis stetit, V.: famā bella stare, Cu.: Omnis in Ascanio stat cura parentis, V.—Of plays and actors, to stand, be approved, please, take, succeed: partim vix steti, T.: Securus, cadat an stet fabula, H.— To take part, take sides, stand: contra civium perditorum dementiam a bonorum causā: a mendacio contra verum: cum Hannibale, L.: pro meā patriā, L.: vobiscum adversus barbaros, N.: pro signis, O.: pro meliore causā, Cu.: Iuppiter hac stat, stands at your side, stands by you, V.: unde ius stabat, ei (populo) victoriam dedit, on whose side, L.; cf. in Darei partibus, Cu.—Of price, with abl. of price, to stand in, come to, cost: haud scio an magno detrimento certamen staturum fuerit, L.: Polybius scribit, centum talentis eam rem Achaeis stetisse, cost the Achaeans, L.: sit argumento tibi gratis stare navem: magno stat magna potentia nobis, O.* * *stare, steti, status Vstand, stand still, stand firm; remain, rest -
6 continuo
1.contĭnŭō, adv., v. continuus fin. 2.2.contĭnŭo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [continuus].I.Act., to join together in uninterrupted succession, to make continuous.A.In space, to join one with another, to connect, unite (class. in prose and poetry; most freq. in pass.); constr. with the dat. or (more freq.) absol.(α).With dat.:(β).(aër) mari continuatus et junctus est,
Cic. N. D. 2, 45, 117:aedificia moenibus,
Liv. 1, 44, 4:regnum Alyattei Campis Mygdoniis,
Hor. C. 3, 16, 42:latus lateri,
Ov. A. A. 1, 496.—Medial: Suionibus Sitonum gentes continuantur,
border upon, are next to, Tac. G. 45 fin. —Absol.:B.binas aut amplius domos,
to erect in rows, Sall. C. 20, 11:fundos in agro Casinati optimos et fructuosissimos,
to buy, acquire contiguous plots of ground, Cic. Agr. 3, 4, 14 (v. the pass. in connection); cf.:latissime agrum,
id. ib. 2, 26, 70;and agros,
Liv. 34, 4, 9:pontem,
Tac. A. 15, 9:domus, quā Palatium et Maecenatis hortos continuaverat,
id. ib. 15, 39:verba,
to connect together in a period, Cic. de Or. 3, 37, 149; cf.:verba verbis aut nomina nominibus (just before: cadentia similiter jungere),
Quint. 9, 4, 43.—Medial:quae (atomi) cohaerescunt inter se et aliae alias adprehendentes continuantur,
hang together, Cic. N. D. 1, 20, 54.—Of time and objects relating to it, to join, connect together, to continue uninterruptedly, to do successively one thing after another:II.Cassius die ac nocte continuato itinere ad eum pervenit,
Caes. B. C. 3, 36; 3, 11:nuntius diem noctemque itinere continuato ingentem attulit terrorem,
Liv. 26, 9, 6:continens die ac nocte proelium,
id. 4, 22, 5; cf.:perpotationem biduo duabusque noctibus,
Plin. 14, 22, 28, § 145:diem noctemque potando,
Tac. G. 22; cf.:theatro dies totos,
id. A. 14, 20:magistratum,
Sall. J. 37, 2; cf. Liv. 38, 33, 1:praeturam ei,
i. e. to give it to him immediately after the ædileship, Vell. 2, 91, 3: dapes. Hor. S. 2, 6, 108:febrem,
Cels. 3, 5:prope funera,
Liv. 1, 46, 9:fatigatio continuati laboris,
Curt. 7, 11, 17:quae (libertas) usque ad hoc tempus honoribus, imperiis... continuata permansit,
Cic. Fl. 11, 25.— Poet.:aliquos ferro,
to slay one after another, Stat. Th. 9, 292; cf.:aliquos hastis,
id. ib. 12, 745. —In pass. with dat.:hiemi continuatur hiems,
Ov. P. 1, 2, 26; so,paci externae confestim discordia domi,
Liv. 2, 54, 2:damna damnis,
Tac. Agr. 41.—Neutr., to continue, last (rare):1.febres ita ut coepere continuant,
Cels. 3, 3; 2, 4; Plin. 17, 24, 37, § 233; 18, 35, 87, § 362; 20, 5, 17, § 35.— Hence, *contĭnŭanter, adv., continuously, in uninterrupted succession (opp. carptim), Aug. Retract. 1, 24.—2.contĭ-nŭātē, adv., in uninterrupted succession, one after another, Paul. ex Fest. p. 315, 5; Fest. p. 314, 32 Müll.; cf. Fronto, Diff. Verb. p. 2195 P. -
7 conjunctum
con-jungo, nxi, nctum, 3, v. a., to bind together, connect, join, unite (very freq. in all perr. and species of composition); constr. with cum, inter se, the dat., or the acc. only; trop. also with ad.I.Lit.(α).With cum:(β).eam epistulam cum hac,
Cic. Fam. 7, 30, 3:animam cum animo,
Lucr. 3, 160:naturam tenuem gravi cum corpore,
id. 5, 563.—With inter se, Lucr. 3, 559; cf. id. 3, 137.—(γ).With dat.:(δ).castra muro oppidoque,
Caes. B. C. 2, 25:ita cursum regebat, ut primi conjungi ultimis possent,
Curt. 5, 13, 10:conjunguntur his (porticibus) domus ampliores,
Vitr. 6, 7, 3:dextrae dextram,
Ov. M. 8, 421:aëra terris,
Lucr. 5, 564.—With the acc. only:II.boves,
i. e. to yoke together, Cato, R. R. 138; cf.:bis binos (equos),
Lucr. 5, 1299:calamost plures ceră,
Verg. E. 2, 32:dextras,
id. A. 1, 514:nostras manus,
Tib. 1, 6, 60:oras (vulneris) suturā,
Cels. 7, 4, 3:medium intervallum ponte,
Suet. Calig. 19:supercilia conjuncta,
id. Aug. 79:verba,
Quint. 8, 3, 36.—Trop.A.In gen.(α).With cum:(β).eas cohortes cum exercitu suo,
Caes. B. C. 1, 18:quem ego cum deorum laude conjungo,
i. e. put on an equality with, Cic. Pis. 9, 20; id. Font. 10, 21; cf. Quint. 11, 1, 28:imperii dedecus cum probro privato,
Cic. Sen. 12, 42; id. Red. Sen. 2, 4; id. Red. Quir. 7, 16; id. Brut. 31, 120:judicium suum cum illius auctoritate,
Quint. 10, 3, 1:voluptatem cum laude ac dignitate,
id. 8, pr. 33; 12, 2, 8; Cat. 64, 331.—With ad (very rare), Quint. 4, 1, 16.—(γ).With dat.:(δ).noctem diei,
Caes. B. C. 3, 13:arma finitimis,
Liv. 8, 16, 2; 42, 47, 3:se alicui,
Curt. 8, 13, 4:laudem oratori,
Quint. 1, 10, 17; 5, 10, 51:sequentia prioribus,
id. 11, 2, 20.—So of writings, to add:pauca scribenda conjungendaque huic commentario statui,
Hirt. B. G. 8, 48.—With in and abl.:(ε).cum in tui familiarissimi judicio ac periculo tuum crimen conjungeretur,
Cic. Fam. 5, 17, 2:nefarium est... socium fallere qui se in negotio conjunxit,
id. Rosc. Com. 6, 17.—With in and acc.:(ζ).omnia vota in unum,
Petr. 86.—With acc. only:B.vocales,
to contract, Cic. Or. 44, 150; Quint. 12, 10, 30: bellum, to carry on or wage in concert, Cic. Imp. Pomp. 9, 26; Sil. 15, 52:vires,
Val. Fl. 6, 632:Galliae duae, quas hoc tempore uno imperio videmus esse conjunctas,
Cic. Prov. Cons. 2, 3:aequum est enim militum, talium praesertim, honorem conjungi,
id. Phil. 14, 11, 29:ne... tantae nationes conjungantur,
Caes. B. G. 3, 11:hunc cape consiliis socium et conjunge volentem,
Verg. A. 5, 712:res... sicut inter se cohaerent tempore, ita opere ipso conjungi,
Curt. 5, 1, 2:passus,
Ov. M. 11, 64:abstinentiam cibi,
i. e. to continue without interruption, Tac. A. 6, 26;in the same sense, consulatus,
Suet. Calig. 17; and:rerum actum,
id. Claud. 23:nox eadem necem Britannici et rogum conjunxit,
Tac. A. 13, 17. —In partic.1.To compose, form by uniting:2.quod (Epicurus) e duplici genere voluptatis conjunctus est (i. e. Epicuri summum bonum),
Cic. Fin. 2, 14, 44 Madv. ad loc.—To unite, join in marriage or love:3.me tecum,
Ov. H. 21, 247:aliquam secum matrimonio,
Curt. 6, 9, 30:aliquam sibi justo matrimonio,
Suet. Ner. 28; cf.:aliquam sibi,
id. Calig. 26:conjungi Poppaeae,
Tac. A. 14, 60; Cat. 64, 335:conubia Sabinorum (Romulus),
to bring about, accomplish, Cic. de Or. 1, 9, 37.—To connect, unite by the ties of relationship or friendship:A.se tecum affinitate,
Nep. Paus. 2, 3:tota domus conjugio et stirpe conjungitur,
Cic. Fin. 5, 23, 65:nos inter nos (res publica),
id. Fam. 5, 7, 2:me tibi (studia),
id. ib. 15, 11, 2; Caes. B. C. 3, 21:multos sibi familiari amicitiā,
Sall. J. 7, 7:Ausonios Teucris foedere,
Verg. A. 10, 105:optimum quemque hospitio et amicitiā,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 5, § 16:amicitiam,
id. Clu. 16, 46; cf.:societatem amicitiamque,
Sall. J. 83, 1.—Hence, conjunctus, a, um, P. a.(Acc. to I.) United, connected; hence, of places, bordering upon, near:B.loca, quae Caesaris castris erant conjuncta,
Caes. B. C. 1, 64 init.; 2, 25; 3, 112:Paphlagonia Cappadociae,
Nep. Dat. 5, 5:regio Oceano,
Hirt. B. G. 8, 46; 8, 31:ratis crepidine saxi,
Verg. A. 10, 653.—Transf., of time, connected with, following:C.quae proelio apud Arbela conjuncta sunt ordiar dicere,
Curt. 5, 1, 2.—Trop.1.In gen., connected with, pertaining to; accordant or agreeing with, conformable to, etc.; constr. with cum, the dat., or rar. the abl.:b.prudentia cum justitiā,
Cic. Off. 2, 9, 33; so,nihil cum virtute,
id. ib. 1, 2, 5:ea, quae sunt quasi conjuncta aut quae quasi pugnantia inter se,
id. Part. Or. 2, 7:verba inter se (opp. simplicia),
id. Top. 7; id. de Or. 3, 37, 149;(opp. singula),
Quint. 5, 10, 106; 7, 9, 2; 8, 1, 1:causae (opp. simplices),
id. 3, 6, 94; 3, 10, 1:justitia intellegentiae,
Cic. Off. 2, 9, 34:praecepta officii naturae,
id. ib. 1, 2, 6:talis simulatio vanitati est conjunctior quam liberalitati,
id. ib. 1, 14, 44; id. de Or. 2, 81, 331:libido scelere conjuncta,
id. Clu. 5, 12; id. Phil. 5, 7, 20: haec necesse est aut ex praeterito tempore aut ex conjuncto aut ex sequenti petere, i. e. the present, Quint. 5, 8, 5; cf. id. 5, 9, 5; 5, 10, 94; and id. 7, 2, 46:conjuncta (et conveniens) constantia inter augures,
harmonious, accordant, Cic. Div. 2, 39, 82.—conjunctum, i, n. subst.(α).In rhet., connection, Cic. de Or. 2, 40, 167; cf. id. ib. 2, 39, 166.—(β).A joint-sentence, = copulatum, sumpeplegmenon, Gell. 16, 8, 10.—(γ).In the physical lang. of Lucr., the necessary, inherent qualities of bodies (as weight, etc.), in contrast with eventum, merely external condition, Lucr. 1, 449 sq.—2.In partic.a.Connected by marriage, married:* b.digno viro,
Verg. E. 8, 32:conservae,
Varr. R. R. 1, 17, 5.—Transf., of the vine (cf. conjunx, I. 2.):c.vitis ulmo marito,
Cat. 62, 54.—Far more freq.,Connected or united by relationship or friendship, allied, kindred, intimate, friendly (freq. in Cic.).(α).With abl.:(β).cum aliquo vinculis et propinquitatis et adfinitatis,
Cic. Planc. 11, 27:cum populo Romano non solum perpetuā societate atque amicitiā, verum etiam cognatione,
id. Verr. 2, 4, 33, § 72:equites concordiā conjunctissimi,
id. Clu. 55, 152:sanguine,
Sall. J. 10, 3; cf.:Mario sanguine conjunctissimus,
Vell. 2, 41, 2:propinquitatibus adfinitatibusque,
Caes. B. G. 2, 4; cf.:propinquā cognatione, Nep. praef. § 7: homo conjunctissimus officiis, usu, consuetudine,
Cic. Sull. 20, 57; id. Cat. 1, 13, 33; id. de Or. 1, 7, 24; id. Att. 1, 16, 11; Nep. Att. 12, 1 al. —With cum, etc.:1.ubi tecum conjunctus siem,
Plaut. Aul. 2, 2, 52: so,genus cum diis,
Suet. Caes. 6.— Absol.:conjunctus an alienus,
Quint. 7, 4, 21; Nep. Att. 7, 1; Curt. 6, 11, 10.—With dat.:conjunctissimus huic ordini,
Cic. Prov. Cons. 16, 38; cf.:civitas populo Romano,
Caes. B. G. 7, 33:conjunctior illo Nemo mihi est,
Ov. M. 15, 599; Curt. 7, 3, 25.—With inter:inter se conjunctissimos fuisse Curium, Coruncanium,
Cic. Lael. 11, 39; id. Dom. 11, 27:ut nosmet ipsi inter nos conjunctiores simus,
id. Att. 14, 13, B. 5.— conjunctē, adv. (rare; most freq. in Cic.).In connection, conjointly, at the same time:2.conjuncte cum reliquis rebus nostra contexere,
Cic. Fam. 5, 12, 2:conjuncte re verboque risus moveatur,
id. de Or. 2, 61, 248: elatum aliquid, i. e. hypothetically (opp. simpliciter, categorically), id. ib. 2, 38, 158;3, 37, 149: agere,
id. Inv. 1, 7, 9.—In a friendly, confidential manner:conjuncte vivere,
Nep. Att. 10, 3; so with vivere in the comp., Cic. Fam. 6, 9, 1; Plin. Ep. 6, 8, 4; and in sup., Cic. Lael. 1, 2. -
8 conjungo
con-jungo, nxi, nctum, 3, v. a., to bind together, connect, join, unite (very freq. in all perr. and species of composition); constr. with cum, inter se, the dat., or the acc. only; trop. also with ad.I.Lit.(α).With cum:(β).eam epistulam cum hac,
Cic. Fam. 7, 30, 3:animam cum animo,
Lucr. 3, 160:naturam tenuem gravi cum corpore,
id. 5, 563.—With inter se, Lucr. 3, 559; cf. id. 3, 137.—(γ).With dat.:(δ).castra muro oppidoque,
Caes. B. C. 2, 25:ita cursum regebat, ut primi conjungi ultimis possent,
Curt. 5, 13, 10:conjunguntur his (porticibus) domus ampliores,
Vitr. 6, 7, 3:dextrae dextram,
Ov. M. 8, 421:aëra terris,
Lucr. 5, 564.—With the acc. only:II.boves,
i. e. to yoke together, Cato, R. R. 138; cf.:bis binos (equos),
Lucr. 5, 1299:calamost plures ceră,
Verg. E. 2, 32:dextras,
id. A. 1, 514:nostras manus,
Tib. 1, 6, 60:oras (vulneris) suturā,
Cels. 7, 4, 3:medium intervallum ponte,
Suet. Calig. 19:supercilia conjuncta,
id. Aug. 79:verba,
Quint. 8, 3, 36.—Trop.A.In gen.(α).With cum:(β).eas cohortes cum exercitu suo,
Caes. B. C. 1, 18:quem ego cum deorum laude conjungo,
i. e. put on an equality with, Cic. Pis. 9, 20; id. Font. 10, 21; cf. Quint. 11, 1, 28:imperii dedecus cum probro privato,
Cic. Sen. 12, 42; id. Red. Sen. 2, 4; id. Red. Quir. 7, 16; id. Brut. 31, 120:judicium suum cum illius auctoritate,
Quint. 10, 3, 1:voluptatem cum laude ac dignitate,
id. 8, pr. 33; 12, 2, 8; Cat. 64, 331.—With ad (very rare), Quint. 4, 1, 16.—(γ).With dat.:(δ).noctem diei,
Caes. B. C. 3, 13:arma finitimis,
Liv. 8, 16, 2; 42, 47, 3:se alicui,
Curt. 8, 13, 4:laudem oratori,
Quint. 1, 10, 17; 5, 10, 51:sequentia prioribus,
id. 11, 2, 20.—So of writings, to add:pauca scribenda conjungendaque huic commentario statui,
Hirt. B. G. 8, 48.—With in and abl.:(ε).cum in tui familiarissimi judicio ac periculo tuum crimen conjungeretur,
Cic. Fam. 5, 17, 2:nefarium est... socium fallere qui se in negotio conjunxit,
id. Rosc. Com. 6, 17.—With in and acc.:(ζ).omnia vota in unum,
Petr. 86.—With acc. only:B.vocales,
to contract, Cic. Or. 44, 150; Quint. 12, 10, 30: bellum, to carry on or wage in concert, Cic. Imp. Pomp. 9, 26; Sil. 15, 52:vires,
Val. Fl. 6, 632:Galliae duae, quas hoc tempore uno imperio videmus esse conjunctas,
Cic. Prov. Cons. 2, 3:aequum est enim militum, talium praesertim, honorem conjungi,
id. Phil. 14, 11, 29:ne... tantae nationes conjungantur,
Caes. B. G. 3, 11:hunc cape consiliis socium et conjunge volentem,
Verg. A. 5, 712:res... sicut inter se cohaerent tempore, ita opere ipso conjungi,
Curt. 5, 1, 2:passus,
Ov. M. 11, 64:abstinentiam cibi,
i. e. to continue without interruption, Tac. A. 6, 26;in the same sense, consulatus,
Suet. Calig. 17; and:rerum actum,
id. Claud. 23:nox eadem necem Britannici et rogum conjunxit,
Tac. A. 13, 17. —In partic.1.To compose, form by uniting:2.quod (Epicurus) e duplici genere voluptatis conjunctus est (i. e. Epicuri summum bonum),
Cic. Fin. 2, 14, 44 Madv. ad loc.—To unite, join in marriage or love:3.me tecum,
Ov. H. 21, 247:aliquam secum matrimonio,
Curt. 6, 9, 30:aliquam sibi justo matrimonio,
Suet. Ner. 28; cf.:aliquam sibi,
id. Calig. 26:conjungi Poppaeae,
Tac. A. 14, 60; Cat. 64, 335:conubia Sabinorum (Romulus),
to bring about, accomplish, Cic. de Or. 1, 9, 37.—To connect, unite by the ties of relationship or friendship:A.se tecum affinitate,
Nep. Paus. 2, 3:tota domus conjugio et stirpe conjungitur,
Cic. Fin. 5, 23, 65:nos inter nos (res publica),
id. Fam. 5, 7, 2:me tibi (studia),
id. ib. 15, 11, 2; Caes. B. C. 3, 21:multos sibi familiari amicitiā,
Sall. J. 7, 7:Ausonios Teucris foedere,
Verg. A. 10, 105:optimum quemque hospitio et amicitiā,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 5, § 16:amicitiam,
id. Clu. 16, 46; cf.:societatem amicitiamque,
Sall. J. 83, 1.—Hence, conjunctus, a, um, P. a.(Acc. to I.) United, connected; hence, of places, bordering upon, near:B.loca, quae Caesaris castris erant conjuncta,
Caes. B. C. 1, 64 init.; 2, 25; 3, 112:Paphlagonia Cappadociae,
Nep. Dat. 5, 5:regio Oceano,
Hirt. B. G. 8, 46; 8, 31:ratis crepidine saxi,
Verg. A. 10, 653.—Transf., of time, connected with, following:C.quae proelio apud Arbela conjuncta sunt ordiar dicere,
Curt. 5, 1, 2.—Trop.1.In gen., connected with, pertaining to; accordant or agreeing with, conformable to, etc.; constr. with cum, the dat., or rar. the abl.:b.prudentia cum justitiā,
Cic. Off. 2, 9, 33; so,nihil cum virtute,
id. ib. 1, 2, 5:ea, quae sunt quasi conjuncta aut quae quasi pugnantia inter se,
id. Part. Or. 2, 7:verba inter se (opp. simplicia),
id. Top. 7; id. de Or. 3, 37, 149;(opp. singula),
Quint. 5, 10, 106; 7, 9, 2; 8, 1, 1:causae (opp. simplices),
id. 3, 6, 94; 3, 10, 1:justitia intellegentiae,
Cic. Off. 2, 9, 34:praecepta officii naturae,
id. ib. 1, 2, 6:talis simulatio vanitati est conjunctior quam liberalitati,
id. ib. 1, 14, 44; id. de Or. 2, 81, 331:libido scelere conjuncta,
id. Clu. 5, 12; id. Phil. 5, 7, 20: haec necesse est aut ex praeterito tempore aut ex conjuncto aut ex sequenti petere, i. e. the present, Quint. 5, 8, 5; cf. id. 5, 9, 5; 5, 10, 94; and id. 7, 2, 46:conjuncta (et conveniens) constantia inter augures,
harmonious, accordant, Cic. Div. 2, 39, 82.—conjunctum, i, n. subst.(α).In rhet., connection, Cic. de Or. 2, 40, 167; cf. id. ib. 2, 39, 166.—(β).A joint-sentence, = copulatum, sumpeplegmenon, Gell. 16, 8, 10.—(γ).In the physical lang. of Lucr., the necessary, inherent qualities of bodies (as weight, etc.), in contrast with eventum, merely external condition, Lucr. 1, 449 sq.—2.In partic.a.Connected by marriage, married:* b.digno viro,
Verg. E. 8, 32:conservae,
Varr. R. R. 1, 17, 5.—Transf., of the vine (cf. conjunx, I. 2.):c.vitis ulmo marito,
Cat. 62, 54.—Far more freq.,Connected or united by relationship or friendship, allied, kindred, intimate, friendly (freq. in Cic.).(α).With abl.:(β).cum aliquo vinculis et propinquitatis et adfinitatis,
Cic. Planc. 11, 27:cum populo Romano non solum perpetuā societate atque amicitiā, verum etiam cognatione,
id. Verr. 2, 4, 33, § 72:equites concordiā conjunctissimi,
id. Clu. 55, 152:sanguine,
Sall. J. 10, 3; cf.:Mario sanguine conjunctissimus,
Vell. 2, 41, 2:propinquitatibus adfinitatibusque,
Caes. B. G. 2, 4; cf.:propinquā cognatione, Nep. praef. § 7: homo conjunctissimus officiis, usu, consuetudine,
Cic. Sull. 20, 57; id. Cat. 1, 13, 33; id. de Or. 1, 7, 24; id. Att. 1, 16, 11; Nep. Att. 12, 1 al. —With cum, etc.:1.ubi tecum conjunctus siem,
Plaut. Aul. 2, 2, 52: so,genus cum diis,
Suet. Caes. 6.— Absol.:conjunctus an alienus,
Quint. 7, 4, 21; Nep. Att. 7, 1; Curt. 6, 11, 10.—With dat.:conjunctissimus huic ordini,
Cic. Prov. Cons. 16, 38; cf.:civitas populo Romano,
Caes. B. G. 7, 33:conjunctior illo Nemo mihi est,
Ov. M. 15, 599; Curt. 7, 3, 25.—With inter:inter se conjunctissimos fuisse Curium, Coruncanium,
Cic. Lael. 11, 39; id. Dom. 11, 27:ut nosmet ipsi inter nos conjunctiores simus,
id. Att. 14, 13, B. 5.— conjunctē, adv. (rare; most freq. in Cic.).In connection, conjointly, at the same time:2.conjuncte cum reliquis rebus nostra contexere,
Cic. Fam. 5, 12, 2:conjuncte re verboque risus moveatur,
id. de Or. 2, 61, 248: elatum aliquid, i. e. hypothetically (opp. simpliciter, categorically), id. ib. 2, 38, 158;3, 37, 149: agere,
id. Inv. 1, 7, 9.—In a friendly, confidential manner:conjuncte vivere,
Nep. Att. 10, 3; so with vivere in the comp., Cic. Fam. 6, 9, 1; Plin. Ep. 6, 8, 4; and in sup., Cic. Lael. 1, 2. -
9 maneo
mănĕo, nsi, nsum (contr. perf. mansti for mansisti, Lucil. ap. Gell. 18, 8), 2, v. n. and a. [root man, to think; whence the notion of hesitating leads to that of waiting; cf. Gr. menô, menos, mimnêskô, mantis; and Lat. memini, moneo, mens, etc.].I.Neutr., to stay, remain anywhere (class.).A.In gen.:B.ut ut erat, mansum tamen oportuit,
Ter. Heaut. 1, 2, 26:facilem esse rem, seu maneant, seu proficiscantur,
Caes. B. G. 5, 30:domi,
id. ib. 4, 1:in loco,
id. B. C. 2, 41:in patria,
Cic. Off. 3, 26, 99:si consulem manere ad urbem senatui placuisset,
Liv. 30, 27:ad exercitum,
Caes. B. G. 5, 51:uno loco manens,
Nep. Eum. 5, 4:unum manere diem,
Prop. 2, 9, 20:decem dies,
Vulg. Gen. 24, 55:diebus quindecim,
id. Gal. 1, 18.— Impers. pass.:omnia excogitantur, quare nec sine periculo maneatur,
Caes. B. G. 5, 31:in Italia fortasse manebitur,
Cic. Att. 8, 3, 7; Vell. 2, 16, 4:manendum eo loco,
Caes. B. C. 3, 74:hic maneri diutius non potest,
Cic. Att. 11, 15, 3.—In partic.1.To stay, tarry, stop, continue, abide, pass the night ( = pernoctare):2.apud aliquem,
Cic. Att. 4, 18, 3:eo die mansit Venafri,
id. ib. 7, 13, 7:in tabernaculo,
id. ib. 5, 16, 3:sub Jove frigido,
Hor. C. 1, 1, 25:extra domum patris,
Liv. 3, 45, 7:ad decimum lapidem,
id. 3, 69, 8:cum is Casilini eo die mansurum eum dixisset = Casilini,
id. 22, 13, 8; cf.:triduom hoc,
Ter. Phorm. 3, 2, 4:apud alium mansit,
Sen. Ben. 3, 17, 3:mane apud me,
Vulg. Gen. 29, 19:manebis clam,
id. 1 Reg. 19, 2. —In mal. part.: cum masculo mansione muliebri, Mos. et Rom. Leg. Coll. 5, 1, 1. —Pregn., to remain, last, endure, continue [p. 1108] in any place or manner:II.si in eo manerent, quod convenisset,
would adhere to, abide by that, Caes. B. G. 1, 36, 5:in vita,
to remain alive, Cic. Fam. 4, 13, 2:in veritate,
to adhere to the truth, id. Clu. 63, 176:in condicione,
to fulfil a condition, id. Att. 7, 15, 3:in sententia,
to adhere to, id. ib. 9, 2, 1:in voluntate,
id. Fam. 5, 2, 10:in pristina mente,
id. Sest. 27, 58:in officio,
Hirt. B. G. 8, 47:tu modo promissis maneas,
abide by, keep, Verg. A. 2, 160:in pactione,
to abide by, Nep. Ages. 2, 4:an credi posse ullum populum in ea condicione mansurum?
Liv. 8, 21, 6:mansit in condicione atque pacto,
Cic. Verr. 1, 6, 16:plerique negant Caesarem in condicione mansurum,
id. Att. 7, 15, 3.—Of inanim. and abstr. subjects:nihil semper suo statu manet,
Cic. N. D. 1, 12, 29:munitiones,
Caes. B. G. 6, 31:monumenta,
Nep. Them. 10:regna,
Verg. A. 2, 22: adfinitas. Ter. Hec. 4, 4, 101:memoria,
Cic. Off. 2, 12, 43:rerum omnium mutabilium immutabiles manent origines,
Aug. Conf. 1, 2.—With dat.:manent ingenia senibus,
Cic. Sen. 7, 22:his bellum,
to continue, not be at an end, Liv. 1, 53:cujus quidem tibi fatum manet,
awaits, Cic. Phil. 2, 5, 11.— Absol.:maneat ergo, quod turpe sit, id numquam esse utile,
be it regarded as a settled principle, Cic. Off. 3, 12, 49; id. Mil. 4, 11:quamobrem illud maneat, et fixum sit, quod neque moveri, etc.,
id. Rab. Post. 9, 25.— Part. act. fut.: mansurus, that which will abide or endure; lasting, permanent:urbs,
Verg. A. 3, 86.—So part. pres. manens:civitas,
Vulg. Heb. 13, 14.—Act., to wait for, await, expect a person or thing (not in Cic. or Cæs.; syn.: opperior, praestolor, expecto).A.In gen.:B.nunc te, nox, quae me mansisti, mitto ut concedas die,
Plaut. Am. 1, 3, 48:sese,
id. Aul. 4, 6, 14:non manebat aetas virginis meam neclegentiam,
Ter. Phorm. 3, 1, 16:hostium adventum mansit,
Liv. 42, 66; Ter. Phorm. 4, 1, 4.—In partic., to await one (as his fate, portion, etc.), to be about to befall one:mors sua quemque manet,
Prop. 2, 21, 58 (3, 26, 12):quis me manet exitus?
Ov. M. 9, 725:qui si manet exitus urbem,
id. ib. 8, 60:funera quos maneant,
id. ib. 11, 540:quae (acerba) manent victos,
Liv. 26, 13 fin.; Suet. Caes. 14; id. Dom. 18:maneat nostros ea cura nepotes,
Verg. A. 3, 505:vincula et tribulationes me manent,
Vulg. Act. 20, 23. -
10 persto
per-sto, stĭti, stātum ( fut. part. perstaturus, Liv. 8, 34, 4), 1, v. n., to stand firmly, continue standing.I.Lit. (rare):B.frenatis equis equites diem totum perstabant,
Liv. 44, 33 fin.:exercitus a mane usque ad horam X. diei perstiterunt, Auct. B Afr. 61 in limine,
Tib. 1, 5, 71.—Transf., to remain steadfast or constant, to last, endure: nihil est toto quod perstet in orbe: cuncta [p. 1357] fluunt, Ov. M. 15, 177; id. H. 18, 206:II.laurea flaminibus, quae toto perstitit anno, Tollitur,
id. F. 3, 137:rabies,
Luc. 5, 210.—Trop., to stand fast or firm, to hold out, continue, persevere, persist in any thing (class.; syn.: persevero, permaneo); usually constr. with in and abl.:(β).negant posse, et in eo perstant,
Cic. Off. 3, 9, 39:in pravitate,
id. Ac. 2, 8, 26:in impudentiā,
id. Rosc. Com. 9, 26:in sententiā,
id. ib. 18, 56; Caes. B. G. 7, 26; Liv. 37, 52, 10:in incepto,
id. 8, 33, 6 Drak. N. cr.; 8, 34, 4;10, 13, 10: in pertinaci simulatione inopiae,
id. 38, 14, 13:in bello,
Just. 14, 3, 5:in iisdem dictis,
Val. Fl. 4, 143.— Impers. pass.:ut in decreto perstaretur,
Liv. Epit. 49:si perstaretur in bello,
Tac. A. 13, 37:optimates in Romanā societate perstandum censebant,
Liv. 37, 9.—Absol.:(γ).nunc quoque mens eadem perstat mihi,
Verg. A. 5, 812:talia perstabat memorans,
id. ib. 2, 650:persta atque obdura,
Hor. S. 2, 5, 39:perstitit Narcissus,
persisted in his determination, Tac. A. 11, 29.—With inf.:aut pertinacissimus fueris, si perstiteris ad corpus ea, quae dixi, referre,
Cic. Fin. 2, 33, 107 Madv. ad loc. 3 (B. and K.;al. perstiteris in eo): persto condere semen humo,
Ov. P. 1, 5, 34:perstas non cedere terris,
Val. Fl. 7, 58; Tac. A. 4, 38, 3. -
11 insisto
in-sisto, stĭti, 3, v. n., to set foot upon, to stand, tread, or press upon; constr. mostly with dat., also with in and abl. or acc., or the simple acc. (class.).I.Lit.A.In gen.(α).With dat.:(β).nec desunt villae quae secutae fluminis amoenitatem margini insistunt,
Plin. Ep. 8, 8, 6:ut proximi jacentibus insisterent,
stepped upon them, Caes. B. G. 2, 27:alternis pedibus,
Quint. 11, 3, 128:volucres metuunt insistere ramis,
Luc. 3, 407:vestigiis,
Liv. 25, 33 fin.:huic (saxo) institerat frustra,
Ov. F. 5, 150:plantis,
Juv. 6, 96:clamoso circo,
occupy a place in, id. 9, 144.—With in and abl.:(γ).insistebat in manu Cereris dextra simulacrum Victoriae,
Cic. Verr. 2, 4, 49, § 110:cingulus australis, in quo qui insistunt,
id. Rep. 6, 20:in jugo,
Caes. B. G. 4, 33:ipse non insistere in terra poterat,
Curt. 7, 7, 6.—With in and acc.:(δ).in sinistrum pedem,
Quint. 11, 3, 125; cf.:corvus repente super galeam insistit,
lights, Gell. 9, 11, 7.—With the simple acc.:B.plantam,
Plaut. Cas. 4, 4, 21:limen,
to step upon, to tread the threshold, Verg. A. 6, 563:vestigia nuda sinistri pedis,
id. ib. 7, 690:primis infans vestigia plantis,
id. ib. 11, 574:cineres,
Hor. Epod. 16, 11.—Esp.1.To enter on or pursue a way, path, or journey:2.cum semel institerunt vestigia certa viaï,
Lucr. 1, 407:huc an illuc iter,
Plaut. Cist. 4, 2, 11:omnes itinera insistant sua,
id. Capt. 4, 2, 14:quam insistam viam,
Ter. Eun. 2, 3, 3; id. Phorm. 1, 4, 14; Liv. 37, 7, 8.—In hostile sense, to follow, pursue, press on; with dat.:II.effusis hostibus,
Liv. 26, 44, 4:fugientibus,
id. 27, 13, 4:contenti non institere cedentibus,
Curt. 8, 11, 18; Nep. Eum. 4.— Pass. impers.:ut fracto jam Maroboduo, usque in exitium insisteretur,
Tac. A. 2, 62.—Trop.A.In gen., to follow, pursue.(α). (β).With dat.:B.vestigiis laudum suarum,
Liv. 5, 30, 2:honoribus,
Plin. Ep. 4, 8, 4.—Esp.1.To follow up, pursue an object or enterprise; to press vigorously, apply one ' s self to:2.in dolos,
Plaut. Mil. 2, 4, 4:totus et mente et animo in bellum,
Caes. B. G. 6, 5. — With acc.:hoc negotium,
Plaut. Mil. 3, 3, 54:manus,
Cic. de Or. 3, 45, 176.—With dat.:rebus magnis,
Tib. 4, 1, 135:perdomandae Campaniae,
Tac. H. 3, 77.—To set about, devote one's self to, to begin with zeal; with inf.: tribuni orare dictatorem insistunt, ut, etc., Liv. 8, 35, 2:3.Appium institit sequi,
id. 25, 19, 8; 24, 26, 11; 24, 46, 1; cf.:postero die ad spolia legenda foedamque spectandam stragem insistunt,
id. 22, 51, 5:flagitare senatus institit Coruntum, ut,
Cic. Fam. 10, 16, 1. — Absol.:sic institit ore,
i. e. began to speak, Verg. A. 12, 47; cf.:sic insistit secumque corde volutat,
i. e. to reflect, think, id. ib. 4, 533.—To persevere, continue, persist in; with inf.:4.credere,
Plaut. Capt. 3, 4, 53:tueri,
Nep. Att. 11.—With dat.:sin crudelitati insisteret,
Tac. A. 16, 25:spei,
id. H. 2, 46:caedibus,
id. A. 2, 21:studiis,
to pursue diligently, Quint. 1, 12, 10:obsidioni,
Curt. 7, 6, 23:curae rerum,
Plin. 28, 1, 1, § 2:funeri,
to set forward, id. 7, 52, 53, § 177. — Absol.:importune,
to persist, Cic. Ac. 2, 25, 80; Tac. A. 4, 60.—To press upon, urge; with dat.:III.atriensibus ut supellectilem exponant,
Col. 12, 3, 9:id bellum ipsis institit moenibus,
was at, Liv. 2, 51, 2.— Absol.:dilataque tempora taedae Institerant,
were at hand, Ov. M. 9, 769:institit quantum potuit ut illum ex eorum manibus liberaret,
urged, insisted, Aug. in Psa. 63, 4. —To press upon, repress; and hence, to halt, pause, stop, stand still:B.stellarum motus insistunt,
Cic. N. D. 2, 40, 103:ut non referat pedem, insistet certe,
id. Phil. 12, 3, 8; Tac. A. 4, 60:quae cum dixisset paulumque institisset,
Cic. Fin. 5, 25, 75; id. Or. 56, 187:saepe accidit, ut aut citius insistendum sit, aut longius procedendum,
id. ib. 66, 221; so, to pause in thought, hesitate, doubt:ille in reliquis rebus non poterit eodem modo insistere?
Cic. Ac. 2, 33, 107; 2, 29, 94.—To dwell upon, delay at, treat or consider at length:ut si singulis insistere velim, progredi iste non possit,
Cic. Verr. 2, 3, 74, § 172:insistendum ei (arbori) paulum,
Plin. 13, 16, 30, § 100:profuit adsidue vitiis insistere amicae,
Ov. R. Am. 315. -
12 persevero
persĕvēro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [perseverus].I.Neutr., to abide by or adhere to strictly; to continue steadfastly, to persist, persevere in any thing (class.; syn.: persisto, permaneo).(α).With in and abl.:(β).perseveras tu quidem et in tuā vetere sententiā permanes,
Cic. Leg. 3, 11, 26; so,in suā sententiā,
id. Phil. 4, 4, 11:in vitiis,
id. Inv. 2, 2, 5:in errore,
id. Phil. 12, 2, 5:in eo perseveravit, jus publicano non dicere,
id. Prov. Cons. 5, 10; Vulg. Matt. 10, 22; id. Heb. 12, 7:nobiscum,
continuing with us, id. Act. 27, 2.—Impers. pass.:II.perseveratum in irā est,
Liv. 2, 35; Cic. Verr. 2, 4, 39, § 85:in eo perseverandum putabat,
Caes. B. C. 1, 26, 2.—Act., to go on or proceed with steadily, to persist, persevere in any thing (class.); usually constr with an object-clause; rarely with acc. or abl.(α).With inf.:(β).injuriam facere,
Cic. Quint. 8, 31: aliquem conservare, Curius ap. Cic. Fam. 7, 29, 1:bello persequi,
Caes. B. G. 1, 13, 4.—With acc. and inf:cum Orestes perseveraret, se esse Orestem,
stuck to it, Cic. Lael. 7, 24; so,cum id facturos se perseverarent,
Vell. 2, 92, 3.—With acc.:(γ).neque te ipsum id perseverare et transigere potuisse,
Cic. Quint. 24, 76:religiosam observantiam,
Symm. Ep. 1, 90 (96).—In the pass.:ob haec illi quatriduo perseverata inedia est,
Just. 12, 6, 15 —With abl.:bellis continuis perseverare,
Just. 38, 4, 11.—Hence, persĕvērans, antis, P. a., persevering; with abl.:perseverantior caedendis (hostibus),
Liv. 5, 31, 4 (Madv. caedendi).— Absol.:perseverantissimus sui cultus,
Val. Max. 6, 6, 1 ext.: perseverantissimum studium, Col. praef. 1, § 19: pertinaciter perseverans, Jul. Obseq. 64:valetudo,
Plin. Ep. 1, 12, 9:perseverantissima pietas,
Aug. Ep. 555.— Adv.: persĕvēranter, perseveringly:tueri,
Liv. 4, 60, 5:tacere,
Val. Max. 6, 1, 7.— Comp.:perseverantius saevire,
Liv. 21, 10, 7.— Sup.:aliquem perseverantissime diligere,
Plin. Ep. 4, 21, 3 (dub.; Keil, persevera). -
13 teneo
tĕnĕo, tĕnŭi, tentum, 2 ( perf. subj. tetinerim, Pac. ap. Non. 178, 15:I. A.tetinerit,
Att. ib. 178, 12:tetinisse,
Pac. ib. 178, 11; fut. perf. tetinero, acc. to Fest. p. 252 Müll. Another collat. form of the perf. tenivi, acc. to Charis. p. 220 P.; Diom. pp. 363 and 369 ib.), v. a. and n. [root ten-, tan-; Gr. tanumai, teinô; Sanscr. tanomi, to stretch, spread; this root appears in many derived meanings; cf. Lat.: tendo, tenuis, tener, tenor, tenus].Lit.1.In gen.: Eu. Porrige bracchium, prehende: jam tenes? Cha. Teneo. Eu. Tene, Plaut. Merc. 5, 2, 42; cf.2.argentum,
id. Pers. 3, 3, 9:cum pyxidem teneret in manu,
Cic. Cael. 26, 63;for which: aliquid manu,
Quint. 10, 7, 31; Ov. M. 11, 560; id. A. A. 1, 320; Hor. Ep. 1, 19, 34:aliquid dextrā,
Ov. F. 1, 99:digitis,
id. ib. 2, 102; id. M. 9, 86; 9, 522:lacertis,
id. ib. 2, 100 al.:radicem ore,
Cic. Div. 2, 68, 141:cibum ore,
Phaedr. 1, 4, 6;for which: decoctum diu in ore,
Plin. 25, 13, 105, § 166:aliquem in sinu,
Ov. H. 3, 114;for which: aliquem sinu,
id. ib. 13, 157:flabellulum,
Ter. Eun. 3, 5, 50:facem,
Verg. A. 6, 224:telum,
Liv. 2, 19. — Prov.: manu tenere aliquid, to seize, grasp, or comprehend a thing which is palpable or evident: aliter leges, aliter philosophi tollunt astutias: leges, quātenus manu tenere possunt;philosophi, quātenus ratione et intellegentiā,
Cic. Off. 3, 17, 68; cf.:cum res non conjecturā, sed oculis ac manibus teneretur,
id. Clu. 7, 20. —In partic.a.With the accessory idea of possession, to hold, i. e. to be master of, have in one ' s power, possess, etc. (syn.:b.possideo, habeo): multa hereditatibus, multa emptionibus, multa dotibus tenebantur sine injuriā,
Cic. Off. 2, 23, 81:quae tenuit dives Achaemenes,
Hor. C. 2, 12, 21:Evander qui multis ante tempestatibus tenuerat loca,
Liv. 1, 5:provinciam a praedonibus liberam,
Cic. Imp. Pomp. 11, 32:colles praesidiis,
Caes. B. C. 3, 43:Formiarum moenia et Lirim,
Hor. C. 3, 17, 8:tenente Caesare terras,
id. ib. 3, 14, 15:rem publicam,
Cic. Mur. 39, 83; id. Sest. 19, 44:summam imperii,
Caes. B. G. 3, 22:equitum centurias,
Cic. Fam. 11, 16, 3:alterum cornu,
to command, Nep. Pelop. 4, 3:provincias aliaque omnia,
Sall. C. 39, 2: scenam, to have sole possession of. [p. 1854] rule over, Suet. Tit. 7. —Of the possession of the object of affection: te tenet,
Tib. 1, 6, 35; 2, 6, 52; Verg. E. 1, 32; Ov. H. 2, 103 Ruhnk.; 15, 88; id. Am. 3, 7, 3; Phaedr. 2, 2, 4.—In colloq. lang., teneo te, I have you once more, of again seeing the beloved person:teneone te, Antiphila, maxime animo exoptata meo?
Ter. Heaut. 2, 4, 27 Ruhnk.; Sen. Ben. 7, 4; Ov. H. 18, 183; cf.:et comitem Aenean juxta natumque tenebat Ingrediens,
Verg. A. 8, 308.—Also like our I have you (fast, bound, etc.):teneo te, inquam, nam ista Academiae est propria sententia,
Cic. Ac. 2, 48, 148; id. Quint. 20, 63.— Absol.: qui tenent (sc. rem publicam), who are in possession of the State, of public affairs:qui tenent, qui potiuntur,
Cic. Att. 7, 12, 3; 2, 18, 1. —With the accessory idea of firmness, persistence, to hold fast, occupy; to watch, guard, defend; to maintain, retain a thing:c.legio locum non tenuit atque in proximum collem se recepit,
Caes. B. C. 1, 44:montes teneri,
id. B. G. 3, 2:haec noctu firmis praesidiis tenebantur,
id. ib. 7, 69:Capitolia celsa tenebat,
Verg. A. 8, 653:quo teneam Protea nodo?
Hor. Ep. 1, 1, 90:te neque intra Claustra tenebo,
id. C. 3, 11, 44; cf.:in manicis et Compedibus saevo te sub custode tenebo,
id. Ep. 1, 16, 77: laqueis (se) sensit teneri... fugam frustra tentabat;at illam Lenta tenet radix exsultantemque coërcet,
Ov. M. 11, 74 sq.; 1, 535:Athenae tuae sempiternam in arce oleam tenere potuerunt,
Cic. Leg. 1, 1, 2:agri qui diu aquam tenent,
Pall. Apr. 2, 4:classem ibi tenebat,
Liv. 31, 46, 8: secundissimo vento cursum tenere, to hold or keep one ' s course, Cic. N. D. 3, 34, 83; cf.:vento intermisso cursum non tenuit,
Caes. B. G. 5, 8; 4, 28; so,cursum,
Cic. Planc. 21, 52; id. Rep. 1, 2, 3 fin.; Quint. 4, 3, 13:quo iter,
Verg. A. 1, 370; Plin. Ep. 6, 16, 10:(lunam) fingunt cursus viam sub sole tenere,
Lucr. 5, 714:tenuit tamen vestigia Bucar,
Liv. 29, 32, 6.—With the accessory idea of reaching the object aimed at, to reach, attain a place:d.montes effuso cursu Sabini petebant et pauci tenuere,
Liv. 1, 37, 4:regionem,
id. 30, 25, 11:Tenum,
id. 36, 21, 1:terram,
id. 37, 16, 4; 37, 11, 5; 37, 13, 4;26, 29, 4: Hesperiam,
Ov. F. 1, 498:portus,
id. H. 18, 198; Tac. Agr. 38 fin.:cum quibus (navibus) Cythnum insulam tenuit,
id. H. 2, 9.—With the accessory idea of movement impeded, to hold fast, hold back, hinder, restrain, detain, check, control, stay, etc.:(β).naves, quae vento tenebantur,
Caes. B. G. 4, 22:quid hic agatur, scire poteris ex eo, qui litteras attulit, quem diutius tenui, quia, etc.,
Cic. Att. 11, 3, 1:si id te non tenet, advola,
id. Fam. 16, 19:septimum jam diem Corcyrae tenebamur,
id. ib. 16, 7 init.:Marcellum ab gerundis rebus valetudo adversa Nolae tenuit,
Liv. 24, 20, 7:non tenebo te pluribus,
Cic. Fam. 11, 16, 3; cf. absol.:ne diutius teneam,
id. Verr. 2, 1, 13, § 34: solutum (corpus) tenere, Cels. praef. med.; cf.ventrem,
id. 4, 19 med.:tene linguam,
Ov. F. 2, 602:pecus omne tenendum,
Verg. G. 2, 371:vix a te videor posse tenere manus,
Ov. Am. 1, 4, 10; so,manus,
id. M. 13, 203; cf.:manum stomachumque teneto,
Hor. S. 2, 7, 44:saeva tene cum Berecyntio Cornu tympana,
id. C. 1, 18, 13:et Phoebi tenuere viam,
i. e. impeded, closed up, Luc. 5, 136:quo me decet usque teneri?
Verg. A. 5, 384:lacrimas,
Caes. B. G. 1, 39; so,lacrimas in morte miserā non tenebamus,
Cic. Verr. 2, 5, 67, § 172:dictator exercitum in stativis tenebat,
Liv. 6, 14, 1. —Esp.: se tenere, to keep back, remain, stay:B.Sabinus castris sese tenebat,
Caes. B. G. 3, 17; 1, 40; Liv. 2, 45, 2:nullā clade acceptā castris se pavidus tenebat,
id. 3, 26, 3:Hasdrubal procul ab hoste intervallo tenebat se,
id. 23, 26, 2:se domi a conventu remotum tenere,
Nep. Dion, 9, 1:ego tamen teneo ab accusando vix me hercule: sed tamen teneo,
restrain myself, refrain, Cic. Q. Fr. 3, 2, 2:nec se tenuit, quin, etc.,
id. Ac. 2, 4, 12; cf.mid.: teneri non potui, quin tibi apertius illud idem his litteris declararem,
id. Att. 15, 14, 2; Just. 6, 7, 10; cf.:se intra silentium tenuit,
Plin. Ep. 4, 17, 8:multum me intra silentium tenui,
id. ib. 7, 6, 6.—Trop.1.In gen., to hold, contain in the mind, to conceive, comprehend, know (syn.:2.percipio, intellego): nunc ego teneo, nunc scio, Quid sit hoc negotii,
Plaut. Capt. 3, 5, 39: tenes Quorsum haec tendant quae loquor, id. Ps. 1, 2, 81:tenes, quid dicam?
Ter. Heaut. 4, 3, 22:teneo,
I understand, id. And. 1, 1, 59:teneo quid erret,
id. 3, 2, 18; Cic. Rep. 1, 23, 37; cf.: quibus capiatur Caesar, tenes, Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 5:quae a Romanis auguribus ignorantur, a Cilicibus... Lyciis tenentur,
Cic. Div. 1, 15, 25:quoniam ea, quae tenebatis ipsi, etiam ex me audire voluistis,
id. Rep. 1, 46, 70:alicujus reconditos sensus,
id. Sest. 10, 22:quo pacto cuncta tenerem,
Hor. S. 2, 4, 8:et teneo melius ista,
Mart. 4, 37, 7.—With inf.:nullus frugi esse homo potest, nisi qui et bene facere et male tenet,
Plaut. Bacch. 4, 4, 10; Lucr. 3, 647.—In partic.a.To have possession of, have the mastery of, to control any thing:b.cum rem publicam opes paucorum non virtutes tenere coeperunt,
Cic. Rep. 1, 34, 51.—To hold fast, guard, preserve, uphold, keep, insist (syn. servo):c.sin consuetudinem meam, quam in re publicā semper habui, tenuero,
Cic. Phil. 1, 11, 27:ordinem,
id. ib. 5, 13, 35:portum,
id. Fam. 1, 9, 21:statum,
id. Rep. 1, 28, 44:non tenebat ornatum suum civitas,
id. ib. 1, 27, 43:si jus suum populi teneant,
id. ib. 1, 32, 48:nec diutius umquam tenetur idem rei publicae modus,
id. ib. 1, 44, 68:est boni viri, haec duo tenere in amicitiā, etc.,
id. Lael. 18, 65:morem,
id. Off. 3, 10, 44; so id. Fl. 7, 15; Verg. A. 3, 408:foedus,
Cic. Balb. 15, 34:tenebat non modo auctoritatem, sed etiam imperium in suos,
id. Sen. 11, 37:silentium,
Liv. 1, 28, 8.—To hold fast, maintain, support, defend, uphold, insist:d.illud arcte tenent accurateque defendunt, voluptatem esse summum bonum,
hold fast, maintain, Cic. Par. 1, 3, 14; cf.:illud, quod multos annos tenuisset,
id. Ac. 2, 22, 71; and:quod idem Peripatetici non tenent,
id. Fin. 3, 13, 44:propositum tenere,
to maintain, Caes. B. C. 3, 42, 1:suas leges,
Cic. Verr. 1, 4, 13:causam apud centumviros,
id. Caecin. 24, 67:quo causae teste tenentur,
Hor. Ep. 1, 16, 43:locum quendam cum aliquo,
Cic. Brut. 21, 81.— With ne:plebs tenuit, ne consules in proximum annum crearentur,
Liv. 4, 30, 16:ne quid ferretur ad populum, patres tenuere,
id. 3, 29, 8; 24, 19, 7. — With ut:tenuere patres, ut Fabius consul crearetur,
Liv. 2, 42, 2 Weissenb. ad loc.:scripseram tenuisse Varenum ut sibi evocare testes liceret,
Plin. Ep. 6, 5, 1.—Of memory:e.alicujus memoriam cum summā benevolentiā tenere,
to recollect, preserve a recollection of, Cic. Fam. 6, 2, 1.—Esp.:memoriā tenere: memoriā tenetis, compluris in Capitolio res de caelo esse percussas,
you remember, Cic. Cat. 3, 8, 19; id. Fam. 1, 9, 12; Caes. B. G. 1, 14; cf.:memoriā teneo, C. Sulpicium Gallum, etc.,
id. Rep. 1, 14, 21; v. memoria; so without memoria, to bear in mind, remember, recollect:satin' haec meministi et tenes?
Plaut. Pers. 2, 2, 1:numeros memini, si verba tenerem,
Verg. E. 9, 45:dicta tenere,
Hor. A. P. 336; id. S. 2, 4, 8:quem (Cyrum) omnia militum tenuisse creditum est nomina,
Quint. 11, 2, 50; 11, 2, 45.—To reach an object striven after, to gain, acquire, obtain, attain (syn. assequor):f.per cursum rectum regnum tenere,
Cic. Agr. 2, 17, 44:Servium Tullium post hunc captivā natum, ingenio virtute regnum tenuisse,
Liv. 4, 3, 12:teneri res aliter non potest,
Cic. Fam. 1, 1, 3:multa tenuisse,
Liv. 42, 11, 8:causam,
Ov. M. 13, 190.—To hold, hold back, repress, restrain, bind, fetter, etc. (syn.:g.refreno, retineo): iracundiam teneat, avaritiam coërceat,
Cic. Par. 5, 1, 33:dolorem,
id. Att. 12, 38, 2:cupiditates,
id. Verr. 2, 3, 1, § 3:somnum,
id. Brut. 80, 278:risum,
id. Vatin. 8, 20; Hor. A. P. 5:iram,
Curt. 4, 2, 5:ea, quae occurrant, tenere,
to hold back, keep to themselves, Cic. de Or. 2, 54, 221.—Of laws, etc., to bind, hold, obligate, be binding on, control, etc.:h.quamquam leges eum non tenent,
Cic. Phil. 11, 5, 11; cf.:interdicto non teneri,
id. Caecin. 14, 41:voto quodam et promisso teneri,
id. Att. 12, 18, 1:ut plebi scita omnes Quirites tenerent,
Liv. 8, 12, 14; cf.:olim patricii dicebant se plebi scitis non teneri,
Gai. Inst. 1, 3:cum velut in controverso jure esset, tenerenturne patres plebi scitis, legem tulere, ut quod tributim plebis jussisset, populum teneret,
Liv. 3, 55, 3:teneri alienis foederibus,
id. 24, 29, 11: poenā teneri, to be subject or liable to, Cic. Q. Fr. 2, 3, 5:testibus in re perspicuā teneri,
to be convicted, id. Caecin. 2, 4; cf.: nemo ita in manifesto peccatu tenebatur, ut, etc., id. Verr. 2, 2, 78, § 191:caedis teneri,
Quint. 5, 14, 11:teneri repetundarum,
Tac. A. 11, 7 fin.:furti,
Dig. 6, 1, 4:injuriarum,
ib. 47, 10, 11:mandati,
ib. 17, 1, 10.— Transf.:nisi illi ipsi, qui eas (libidines) frangere deberent, cupiditatis ejusdem tenerentur,
Cic. Leg. 3, 13, 31 Mos. and Orell. N. cr. —Of dispositions, desires, etc., to possess, occupy, control:k.quae te tanta pravitas mentis tenuerit, ut, etc.,
has had possession of you, Cic. Vatin. 6, 14:summum me eorum (librorum) studium tenet,
id. Att. 1, 11, 3:magna me spes tenet,
id. Tusc. 1, 41, 97:de triumpho nulla me cupiditas umquam tenuit,
id. Att. 7, 2, 6:si consilio pulso libidines iracundiaeve tenerent omnia,
id. Rep. 1, 38, 60:nisi forte quem inhonesta et perniciosa libido tenet,
Sall. J. 3, 4: neque irā neque gratiā teneri, to be controlled or influenced, Cic. N. D. 1, 17, 45; so,teneri desiderio,
id. Sen. 10, 33:studio philosophiae,
id. Ac. 1, 2, 4:magno amore,
Verg. A. 1, 675:pompā, ludis atque ejusmodi spectaculis teneri,
to be enchained, fascinated, Cic. Fin. 5, 18, 48; cf.:ut oculi picturā teneantur, aures cantibus,
id. Ac. 2, 7, 20:is qui audit, ab oratore jam obsessus est ac tenetur,
id. Or. 62, 210.—With ne, Ov. M. 7, 146. —To take in, comprise, comprehend, include:II.haec magnos formula reges, Excepto sapiente, tenet,
Hor. S. 2, 3, 46.—More freq. pass.: teneri aliquā re, to be contained, comprised, grounded, to consist in a thing:ut homines deorum agnatione et gente teneantur,
Cic. Leg. 1, 7, 23:id quod (genus officiorum) teneatur hominum societate,
id. Off. 1, 45, 160:quae (causae) familiaritate et consuetudine tenentur,
id. Fam. 13, 29, 1:dixi jam antea, ipsam rationem arandi spe magis et jucunditate quadam quam fructu atque emolumento teneri,
id. Verr. 2, 3, 98, § 227.Neutr. (freq. after the Aug. per.; perh. not in Cic.).A.Lit.1.To hold a position anywhere, maintain one ' s self:2.quā abscisae rupes erant, statio paucorum armatorum tenebat,
Liv. 32, 5, 12:duo extra ordinem milia tenuere,
id. 3, 62, 7:tenent Danai, quā deficit ignis,
Verg. A. 2, 505.—For cursum tenere, to hold or take one ' s way, to sail, steer in any direction:B.Aeneam... ab Siciliā classe ad Laurentem agrum tenuisse,
Liv. 1, 1, 4:Cassandream petentes, primo ad Mendin tenuere,
Liv. 31, 45, 14:ad Mendaeum,
id. 21, 49, 2:Diam,
Ov. M. 3, 690:Creten,
id. ib. 13, 706:Hesperiam,
id. F. 1, 498:Ausoniam,
id. ib. 4, 290 al.:medio tutissimus ibis... Inter utrumque tene,
Ov. M. 2, 140.—Trop., with the accessory idea of continuance (cf. I. A. 2. b. and B. 2. b. supra), to hold out, hold on, last, endure, continue, maintain itself, prevail, etc. (cf. obtineo):imber per noctem totam tenuit,
Liv. 23, 44, 6; cf.:incendium per duas noctes ac diem unum tenuit,
id. 24, 47, 15:per aliquot dies ea consultatio tenuit,
id. 2, 3, 5; 3, 47, 6:tenet fama, lupam, etc.,
id. 1, 4, 6:quod nunc quoque tenet nomen,
id. 1, 17, 6:fama tenuit, haud plus fuisse modio,
id. 23, 12, 2; 21, 46, 10:tenuit consuetudo, quae cottidie magis invalescit, ut, etc.,
Quint. 2, 1, 1 Spald.; so,consuetudo, ut, etc.,
id. 8, 5, 2:nomen illud tenet,
id. 9, 4, 47 Spald.; cf. Ov. M. 1, 712. -
14 debeo
dēbĕo ( dehibeo, Plaut. Trin. 2, 4, 24 infra, cf. Ritschl, Opusc. Phil. 2, 590), ŭi, ĭtum, 2, v. a. [de-habeo], (lit., to have or keep from some one: "qui pecuniam dissolvit, statim non habet id quod reddidit, qui autem debet, aes retinet alienum," Cic. Planc. 28, 68 Wund.; hence), to owe (Gr. opheilô; opp. reddo, solvo, dissolvo, persolvo, freq. and class.).I.Lit., of money and money's worth.a.Act.,(α).with acc.:(β).quas (drachmas) de ratione dehibuisti,
Plaut. Trin. 2, 4, 24; cf. Ter. Heaut. 4, 5, 43:Mylasis et Alabandis pecuniam Cluvio debent,
Cic. Fam. 13, 56; so,pecuniam alicui,
id. ib. 13, 14 et saep.:qui dissolverem quae debeo,
Ter. Ph. 4, 3, 51:appellatus es de pecunia, quam pro domo, pro hortis, pro sectione debebas,
Cic. Phil. 2, 29, 71; so,grandem pecuniam,
Sall. C. 49, 3: quadringenties HS. Cic. Phil. 2, 37:talenta CC,
id. Att. 5, 21, 12:quadruplum, duplum,
Quint. 7, 4, 44 et saep.—Without acc.:b.illis quibus debeo,
Ter. Ph. 5, 7, 30:ut illi quam plurimi deberent,
Sall. J. 96, 2:nec ipsi debeo,
Quint. 4, 4, 6: Cal. Jan. debuit;adhuc non solvit,
Cic. Att. 14, 18; Caes. B. C. 3, 20, 3 et saep.— Part. pres. as subst.: debentes, ium, m., debtors, Liv. 6, 27, 3; cf. Sen. Ben. 1, 4, 5.—Pass.:(β).dum pecunia accipitur, quae mihi ex publica permutatione debetur,
Cic. Fam. 3, 5, 4; id. Verr. 2, 3, 82; cf.:quam ad diem legioni frumentum deberi sciebat,
Caes. B. G. 6, 33:a publicanis suae provinciae debitam biennii pecuniam exegerat,
id. B. C. 3, 31; Quint. 5, 10, 117:quod si omnino non debetur? Quid? praetor solet judicare deberi?
Cic. Q. Fr. 1, 2, 3, § 10; cf.:quaeretur an debeatur,
Quint. 7, 1, 21 et saep.—Hence,Dēbĭ-tum, i, n., what is owing, a debt, Cic. Att. 13, 23 fin.:2.ne de bonis deminui paterentur priusquam Fundanio debitum solutum esset,
id. Q. Fr. 1, 2, 3, § 10:tamquam debito fraudetur,
id. Or. 53, 178:ex quibus unum haec epistula in debitum solvet,
will pay a debt with one, Sen. Ep. 7, 10:reddere,
to repay, Col. 10, pr. 1.Prov.:II. A.animan debere,
to be over head and ears in debt, Ter. Ph. 4, 3, 56 ("Graecum proverbium, kai autên tên psuchên opheilei," Don.).To owe, i. e. to be bound or under obligation to render, pay, etc., something (for syn. cf.: necesse est, oportet, cogo, decet, opus est, par est, meum, tuum... alicujus est).1.In gen.a.Act.(α).with acc.:(β).ego hoc tibi pro servitio debeo,
Ter. Andr. 4, 1, 51:quo etiam majorem ei res publica gratiam debet,
Cic. Phil. 2, 11, 27; so,gratiam,
Sall. J. 110; cf. no. b:videris patriae hoc munus debere,
Cic. Leg. 1, 25:si fidem debet tutor,
Quint. 5, 10, 73 (acc. to Cic. Top. 10, 42, si tutor fidem praestare debet); cf. no. b:dies longa videtur opus debentibus,
Hor. Ep. 1, 1, 21:quos mundo debes oculos,
Ov. M. 4, 197:debueram patriae poenas odiisque meorum,
Verg. A. 10, 853; cf. Ov. M. 6, 538; id. F. 5, 648:juvenem nil jam caelestibus ullis debentem,
Verg. A. 11, 51; cf. Sil. 15, 371: navis, quae tibi creditum Debes Vergilium finibus Atticis, Hor. Od. 1, 3, 6; Ov. M. 1, 481 sq.:Turnum debent haec jam mihi sacra,
Verg. A. 12, 317 Wagn. N. cr.; cf. id. ib. 11, 179:isti tibi quid homines debent?
i. e. what business have you with those men? Plaut. Trin. 4, 2, 51; cf. infra b fin. —With inf., to be bound, in duty bound to do something; I ought, must, should, etc., do it (in class. prose always in the sense of moral necessity; in the poets sometimes for necesse est):b.debetis velle quae velimus,
Plaut. Am. prol. 39:num ferre contra patriam arma illi cum Coriolano debuerunt?
Cic. Lael. 11:multo illa gravius aestimare debere,
Caes. B. G. 7, 14 fin.:Africam forte Tubero obtinere debebat,
id. B. C. 1, 30:debes hoc etiam rescribere,
Hor. Ep. 1, 3, 30 et saep.:ut agri vastari, oppida expugnari non debuerint, Caes, B. G. 1, 11: summae se iniquitatis condemnari debere, si, etc.,
id. ib. 7, 19 fin.:scriptor... inter perfectos veteresque referri debet, etc.,
Hor. Ep. 2, 1, 37 (for which ib. 41: inter quos referendus erit? cf. also ultima semper Exspectanda dies homini;dicique beatus Ante obitum nemo debet,
Ov. M. 3, 137):ut jam nunc dicat, jam nunc debentia dici,
Hor. A. P. 43 et saep.— Poet. for necesse est, oportet, it is necessary, it must needs (so almost everywhere in Lucret.):omnia debet enim cibus integrare novando et fulcire cibus, etc.,
Lucr. 2, 1146; 3, 188; 4, 61; 1, 232 Munro.—Pass., to be due or owing:(α).Veneri jam et Libero reliquum tempus deberi arbitrabatur,
Cic. Verr. 2, 5, 11:quanta his (sc. dis) gratia debeatur,
id. Fin. 3, 22, 73; id. Q. Fr. 1, 1, 9 fin.:honores non ex merito, sed quasi debitos repetere,
Sall. J. 85, 37 et saep.:persolvant grates dignas et praemia reddant Debita!
Verg. A. 2, 538:debita quam sulcis committas semina,
id. G. 1, 223; Prop. 1, 6, 17; 2, 28, 60 (3, 26, 14 M.):debitae Nymphis opifex coronae,
Hor. Od. 3, 27, 30:calentem debita sparges lacrima favillam,
id. ib. 2, 6, 23; Prop. 3, 7, 9 (4, 6, 9 M.):soli mihi Pallas debetur,
Verg. A. 10, 443 et saep.:quid tibi istic debetur?
what business have you there? Plaut. Mil. 2, 5, 18; id. Truc. 2, 2, 8; id. Rud. 1, 1, 34; cf. supra, a.—Hence, Dēbĭtum, i, n., what is due, debt, duty, obligation (post-Aug. and rare):2.velut omni vitae debito liberatus,
Curt. 10, 5, 3:nepotum nutriendorum,
Val. Max. 2, 9, 1:non secundum gratiam, sed secundum debitum,
Vulg. Rom. 4, 4; 1 Cor. 7, 3:solvere debito,
to free from obligation, Sen. Ben. 6, 4, 1.—Poet. (esp. in Verg.) and in post-Aug. prose like the Gr. opheilô and ophliskanô.a.To owe, i. e. to be bound or destined by fate or by nature (v. Lidd. and Scott sub. opheilô, no. 3).(α).Act.. urbem et jam cerno Phrygios debere nepotes, i. e. are destined to found, Ov. M. 15, 444:(β).debet multas hic legibus aevi (i. e. fato) Ante suam mortes,
Luc. 2, 82; cf. id. 6, 530.—More usually,pass., to be due i. e. to be destined:b.cui regnum Italiae Romanaque tellus Debentur,
Verg. A. 4, 276; cf. id. ib. 3, 184; 7, 120;145: indigetem Aeneam scis Deberi caelo,
id. ib. 12, 795:animae, quibus altera fato Corpora debentur,
id. ib. 6, 714:sors ista senectae Debita erat nostrae,
id. ib. 11, 166:fatis debitus Arruns,
i. e. devoted to death, id. ib. 11, 759:dum bello Argolici vastabant Pergama reges Debita casurasque inimicis ignibus arces,
id. ib. 8, 375 (" fataliter ad exitium destinata," Serv.); cf. so absol.:tempora Parcae debita complerant,
id. ib. 9, 108:morbo naturae debitum reddiderunt,
Nep. Reg. 1 fin.: DEBITVM NATVRAE PERSOLVIT, etc., Inscr. Orell. no. 3453;and simply DEBITVM PERSOLVIT,
id. ib. no. 4482.—So, because what one is destined by the fates to suffer is regarded as his debt (ophliskanein gelôta tini):B. (α).tu nisi ventis debes ludibrium, cave,
Hor. Od. 1, 14, 16.With acc.:(β).ut hoc summum beneficium Q. Maximo debuerim,
Cic. de Or. 1, 26, 121; so magna beneficia mihi, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12;qui mihi laudem illam eo minus deberet,
Cic. Att. 1, 14, 3:me paene plus tibi quam ipsi Miloni debiturum,
id. Fam. 2, 6 fin.; cf. id. Planc. 28;and quantum cuique deberet,
Nep. Epam. 3 fin.; Plin. Pan. 30, 1 et saep.:o cui debere salutem Confiteor,
Ov. M. 7, 164;so vitam,
id. Pont. 4, 5, 31;and in a like sense: se,
id. M. 7, 48; 2, 644; so,in a bad sense, hoc quoque Tarquinio debebimus,
id. Fast. 2, 825. —Absol., to be indebted, obliged, under obligation to one:C.verum fac me multis debere, et in iis Plancio, etc.,
Cic. Planc. 28; cf.with a clause: tibi nos debere fatemur, quod, etc.,
Ov. M. 4, 76.To continue to owe something; i. e. to withhold, keep back:quod praesenti tibi non tribueram, id absenti debere non potui,
Cic. Fam. 7, 19, init. —So pass.:sic enim diximus, et tibi hoc video non posse debere,
id. Tusc. 2, 27, 67 fin. -
15 Debitum
dēbĕo ( dehibeo, Plaut. Trin. 2, 4, 24 infra, cf. Ritschl, Opusc. Phil. 2, 590), ŭi, ĭtum, 2, v. a. [de-habeo], (lit., to have or keep from some one: "qui pecuniam dissolvit, statim non habet id quod reddidit, qui autem debet, aes retinet alienum," Cic. Planc. 28, 68 Wund.; hence), to owe (Gr. opheilô; opp. reddo, solvo, dissolvo, persolvo, freq. and class.).I.Lit., of money and money's worth.a.Act.,(α).with acc.:(β).quas (drachmas) de ratione dehibuisti,
Plaut. Trin. 2, 4, 24; cf. Ter. Heaut. 4, 5, 43:Mylasis et Alabandis pecuniam Cluvio debent,
Cic. Fam. 13, 56; so,pecuniam alicui,
id. ib. 13, 14 et saep.:qui dissolverem quae debeo,
Ter. Ph. 4, 3, 51:appellatus es de pecunia, quam pro domo, pro hortis, pro sectione debebas,
Cic. Phil. 2, 29, 71; so,grandem pecuniam,
Sall. C. 49, 3: quadringenties HS. Cic. Phil. 2, 37:talenta CC,
id. Att. 5, 21, 12:quadruplum, duplum,
Quint. 7, 4, 44 et saep.—Without acc.:b.illis quibus debeo,
Ter. Ph. 5, 7, 30:ut illi quam plurimi deberent,
Sall. J. 96, 2:nec ipsi debeo,
Quint. 4, 4, 6: Cal. Jan. debuit;adhuc non solvit,
Cic. Att. 14, 18; Caes. B. C. 3, 20, 3 et saep.— Part. pres. as subst.: debentes, ium, m., debtors, Liv. 6, 27, 3; cf. Sen. Ben. 1, 4, 5.—Pass.:(β).dum pecunia accipitur, quae mihi ex publica permutatione debetur,
Cic. Fam. 3, 5, 4; id. Verr. 2, 3, 82; cf.:quam ad diem legioni frumentum deberi sciebat,
Caes. B. G. 6, 33:a publicanis suae provinciae debitam biennii pecuniam exegerat,
id. B. C. 3, 31; Quint. 5, 10, 117:quod si omnino non debetur? Quid? praetor solet judicare deberi?
Cic. Q. Fr. 1, 2, 3, § 10; cf.:quaeretur an debeatur,
Quint. 7, 1, 21 et saep.—Hence,Dēbĭ-tum, i, n., what is owing, a debt, Cic. Att. 13, 23 fin.:2.ne de bonis deminui paterentur priusquam Fundanio debitum solutum esset,
id. Q. Fr. 1, 2, 3, § 10:tamquam debito fraudetur,
id. Or. 53, 178:ex quibus unum haec epistula in debitum solvet,
will pay a debt with one, Sen. Ep. 7, 10:reddere,
to repay, Col. 10, pr. 1.Prov.:II. A.animan debere,
to be over head and ears in debt, Ter. Ph. 4, 3, 56 ("Graecum proverbium, kai autên tên psuchên opheilei," Don.).To owe, i. e. to be bound or under obligation to render, pay, etc., something (for syn. cf.: necesse est, oportet, cogo, decet, opus est, par est, meum, tuum... alicujus est).1.In gen.a.Act.(α).with acc.:(β).ego hoc tibi pro servitio debeo,
Ter. Andr. 4, 1, 51:quo etiam majorem ei res publica gratiam debet,
Cic. Phil. 2, 11, 27; so,gratiam,
Sall. J. 110; cf. no. b:videris patriae hoc munus debere,
Cic. Leg. 1, 25:si fidem debet tutor,
Quint. 5, 10, 73 (acc. to Cic. Top. 10, 42, si tutor fidem praestare debet); cf. no. b:dies longa videtur opus debentibus,
Hor. Ep. 1, 1, 21:quos mundo debes oculos,
Ov. M. 4, 197:debueram patriae poenas odiisque meorum,
Verg. A. 10, 853; cf. Ov. M. 6, 538; id. F. 5, 648:juvenem nil jam caelestibus ullis debentem,
Verg. A. 11, 51; cf. Sil. 15, 371: navis, quae tibi creditum Debes Vergilium finibus Atticis, Hor. Od. 1, 3, 6; Ov. M. 1, 481 sq.:Turnum debent haec jam mihi sacra,
Verg. A. 12, 317 Wagn. N. cr.; cf. id. ib. 11, 179:isti tibi quid homines debent?
i. e. what business have you with those men? Plaut. Trin. 4, 2, 51; cf. infra b fin. —With inf., to be bound, in duty bound to do something; I ought, must, should, etc., do it (in class. prose always in the sense of moral necessity; in the poets sometimes for necesse est):b.debetis velle quae velimus,
Plaut. Am. prol. 39:num ferre contra patriam arma illi cum Coriolano debuerunt?
Cic. Lael. 11:multo illa gravius aestimare debere,
Caes. B. G. 7, 14 fin.:Africam forte Tubero obtinere debebat,
id. B. C. 1, 30:debes hoc etiam rescribere,
Hor. Ep. 1, 3, 30 et saep.:ut agri vastari, oppida expugnari non debuerint, Caes, B. G. 1, 11: summae se iniquitatis condemnari debere, si, etc.,
id. ib. 7, 19 fin.:scriptor... inter perfectos veteresque referri debet, etc.,
Hor. Ep. 2, 1, 37 (for which ib. 41: inter quos referendus erit? cf. also ultima semper Exspectanda dies homini;dicique beatus Ante obitum nemo debet,
Ov. M. 3, 137):ut jam nunc dicat, jam nunc debentia dici,
Hor. A. P. 43 et saep.— Poet. for necesse est, oportet, it is necessary, it must needs (so almost everywhere in Lucret.):omnia debet enim cibus integrare novando et fulcire cibus, etc.,
Lucr. 2, 1146; 3, 188; 4, 61; 1, 232 Munro.—Pass., to be due or owing:(α).Veneri jam et Libero reliquum tempus deberi arbitrabatur,
Cic. Verr. 2, 5, 11:quanta his (sc. dis) gratia debeatur,
id. Fin. 3, 22, 73; id. Q. Fr. 1, 1, 9 fin.:honores non ex merito, sed quasi debitos repetere,
Sall. J. 85, 37 et saep.:persolvant grates dignas et praemia reddant Debita!
Verg. A. 2, 538:debita quam sulcis committas semina,
id. G. 1, 223; Prop. 1, 6, 17; 2, 28, 60 (3, 26, 14 M.):debitae Nymphis opifex coronae,
Hor. Od. 3, 27, 30:calentem debita sparges lacrima favillam,
id. ib. 2, 6, 23; Prop. 3, 7, 9 (4, 6, 9 M.):soli mihi Pallas debetur,
Verg. A. 10, 443 et saep.:quid tibi istic debetur?
what business have you there? Plaut. Mil. 2, 5, 18; id. Truc. 2, 2, 8; id. Rud. 1, 1, 34; cf. supra, a.—Hence, Dēbĭtum, i, n., what is due, debt, duty, obligation (post-Aug. and rare):2.velut omni vitae debito liberatus,
Curt. 10, 5, 3:nepotum nutriendorum,
Val. Max. 2, 9, 1:non secundum gratiam, sed secundum debitum,
Vulg. Rom. 4, 4; 1 Cor. 7, 3:solvere debito,
to free from obligation, Sen. Ben. 6, 4, 1.—Poet. (esp. in Verg.) and in post-Aug. prose like the Gr. opheilô and ophliskanô.a.To owe, i. e. to be bound or destined by fate or by nature (v. Lidd. and Scott sub. opheilô, no. 3).(α).Act.. urbem et jam cerno Phrygios debere nepotes, i. e. are destined to found, Ov. M. 15, 444:(β).debet multas hic legibus aevi (i. e. fato) Ante suam mortes,
Luc. 2, 82; cf. id. 6, 530.—More usually,pass., to be due i. e. to be destined:b.cui regnum Italiae Romanaque tellus Debentur,
Verg. A. 4, 276; cf. id. ib. 3, 184; 7, 120;145: indigetem Aeneam scis Deberi caelo,
id. ib. 12, 795:animae, quibus altera fato Corpora debentur,
id. ib. 6, 714:sors ista senectae Debita erat nostrae,
id. ib. 11, 166:fatis debitus Arruns,
i. e. devoted to death, id. ib. 11, 759:dum bello Argolici vastabant Pergama reges Debita casurasque inimicis ignibus arces,
id. ib. 8, 375 (" fataliter ad exitium destinata," Serv.); cf. so absol.:tempora Parcae debita complerant,
id. ib. 9, 108:morbo naturae debitum reddiderunt,
Nep. Reg. 1 fin.: DEBITVM NATVRAE PERSOLVIT, etc., Inscr. Orell. no. 3453;and simply DEBITVM PERSOLVIT,
id. ib. no. 4482.—So, because what one is destined by the fates to suffer is regarded as his debt (ophliskanein gelôta tini):B. (α).tu nisi ventis debes ludibrium, cave,
Hor. Od. 1, 14, 16.With acc.:(β).ut hoc summum beneficium Q. Maximo debuerim,
Cic. de Or. 1, 26, 121; so magna beneficia mihi, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12;qui mihi laudem illam eo minus deberet,
Cic. Att. 1, 14, 3:me paene plus tibi quam ipsi Miloni debiturum,
id. Fam. 2, 6 fin.; cf. id. Planc. 28;and quantum cuique deberet,
Nep. Epam. 3 fin.; Plin. Pan. 30, 1 et saep.:o cui debere salutem Confiteor,
Ov. M. 7, 164;so vitam,
id. Pont. 4, 5, 31;and in a like sense: se,
id. M. 7, 48; 2, 644; so,in a bad sense, hoc quoque Tarquinio debebimus,
id. Fast. 2, 825. —Absol., to be indebted, obliged, under obligation to one:C.verum fac me multis debere, et in iis Plancio, etc.,
Cic. Planc. 28; cf.with a clause: tibi nos debere fatemur, quod, etc.,
Ov. M. 4, 76.To continue to owe something; i. e. to withhold, keep back:quod praesenti tibi non tribueram, id absenti debere non potui,
Cic. Fam. 7, 19, init. —So pass.:sic enim diximus, et tibi hoc video non posse debere,
id. Tusc. 2, 27, 67 fin. -
16 duro
dūro, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [durus], to make hard, to harden (mostly ante-class. and post-Aug.; not in Cic.).I.Lit.(α).Act.:(β).quae nobis durata ac spissa videntur, Haec, etc.,
Lucr. 2, 444; so in the part. perf.:coria (with condurare ferrum),
id. 6, 970; cf.cutis,
Ov. M. 4, 577:caementa calce (opp. interlita luto),
Liv. 21, 11:ova in aqua,
Plin. 29, 3, 11, § 45:pontus frigore,
Ov. P. 4, 9, 85:nives solo,
Hor. C. 3, 24, 39:aqua salibus,
i. e. strongly saturated, Col. 7, 4 fin., v. durus, I.:ungulas (mularum),
id. 6, 37, 11:ferrum ictibus,
Plin. 34, 15, 43, § 149:guttas in grana,
id. 12, 19, 42, § 94:uvam fumo,
i. e. to dry, preserve, Hor. S. 2, 4, 72.—In medic. lang.: corpus, i. e. to bind, make costive, opp. mollire, Cels. 2, 14; cf. id. 2, 33 fin. —In fullers' lang., to harden, stiffen or full cloth: Art. Non queo durare. Par. Si non didicisti fulloniam, non mirandumst, Plaut. As. 5, 2, 57 (with a punning reference to the meaning II. A. 2.).—Neutr.:II.tum durare solum et discludere Nerea ponto Coeperit, i. q. durescere,
Verg. E. 6, 35; so,vino minime durante, uva maxime,
Plin. 14, 3, 4, § 37.—Trop.A.(Acc. to durus, II. A. 2.).1.Act., to harden with use or labor, etc.; to make hardy or callous, to inure (class.):2.opere in duro membra manusque,
Lucr. 5, 1359; cf.:membra animumque,
Hor. S. 1, 4, 119:umeros ad vulnera,
Verg. G. 3, 257: hoc se labore durant homines adolescentes, * Caes. B. G. 6, 28, 3; cf.:exercitum crebris expeditionibus, patientiaque periculorum,
Vell. 2, 78, 2:cor,
Plaut. Ps. 1, 3, 6; cf.mentem,
Tac. A. 3, 15 al.:ab duratis usu armorum pulsi,
Liv. 7, 29; so in the part., id. 23, 18; 30, 28:durati bellis,
id. 42, 52:vitia durantur,
grow inveterate, Quint. 1, 1, 37.—Neutr. (so most freq.), to be hardened, inured to troubles, i. e. to be patient, to wait, persevere; to endure, hold out:(β).durare nequeo in aedibus,
Plaut. Am. 3, 2, 1; cf. id. Men. 5, 2, 31; Ter. Ad. 4, 2, 15; Liv. 5, 2, 7; 38, 7 fin.; Quint. 11, 3, 23; Verg. A. 9, 604; Hor. Ep. 1, 1, 82 al.; cf. impers., Liv. 10, 46:durate et vosmet rebus servate secundis,
Verg. A. 1, 207; cf. Suet. Calig. 45; Auct. ap. Quint. 9, 2, 91; Ov. Am. 3, 11, 27 al.:nequeo durare, quin, etc.,
Plaut. Curc. 1, 3, 22:durare nequeo quin intro eam,
id. Mil. 4, 6, 34; Suet. Claud. 26.—With acc., to bear, endure ( poet. and in post-Aug. prose):(γ).patior quemvis durare laborem,
Verg. A. 8, 577:quascumque vias,
Stat. S. 5, 2, 153;and of inanimate subjects: sine funibus Vix durare carinae Possunt imperiosius Aequor,
Hor. C. 1, 14, 7; cf.:(vitis genus) quod siccitatem durat et ventos,
Pall. Febr. 9, 1.—With inf.:b.non quis parumper durare opperier,
Plaut. Truc. 2, 3, 5.—In gen., to hold out, to continue in existence, to last, remain (very freq.): Ar. Ubi illaec (talenta) quae dedi ante? Cl. Abusa. Num si ea durarent mihi, [p. 621] etc., Plaut. As. 1, 3, 44:B.uti quam diutissime durent oleae,
Cato R. R. 58; 104; Varr. R. R. 1, 59, 3:omnem durare per aevom,
Lucr. 3, 605; cf. id. 3, 812; Verg. G. 2, 100; Suet. Calig. 6 al.:neque post mortem durare videtur (corpus),
Lucr. 3, 339; cf. ib. 561:ad posteros virtus durabit,
Quint. 3, 1, 21; cf. id. 1, 11, 18; 3, 1, 9; 5, 11, 41:maneat quaeso duretque gentibus, si non amor nostri, at certe odium sui,
Tac. G. 33:durante originis vi,
id. Agr. 11; cf. Petr. 96, 3:durante bello,
Tac. A. 14, 39; so with adhuc, Suet. Gramm. 24; cf.:munera, quibus donatus est, durant, ostendunturque adhuc Bais,
are still in existence, id. Tib. 6 et saep.—With inf.:ut vivere durent,
Luc. 4, 519; so Sil. 10, 653; 11, 75; Petr. 41, 2.—In Tacitus sometimes of persons, for vivere, to live:narratum ab iis, qui nostram ad juventam duraverunt,
Tac. A. 3, 16; id. Or. 17; id. Agr. 44. And once in the same author (acc. to the better reading) of extension in space: durant colles (= continuantur, ultra porriguntur; French, s'y prolongent), extend continuously to the frontier, Germ. 30.—(Acc. to durus, II. B.)1.Act., to render hard, callous, insensible; to dull, to blunt (rare and perh. not ante-Aug.):2.aerea dehinc ferro (Juppiter) duravit saecula,
Hor. Epod. 16, 65:ad plagas durari,
Quint. 1, 3, 14 (cf. §12: quae in pravam induruerunt): ad omne facinus durato,
Tac. H. 4, 59.—Of the affections, Vulg. Job, 39, 16.— Pass.:linguae vitia, inemendabili in posterum pravitate durantur,
to become confirmed, incurable, Quint. 1, 1, 37.—Neutr., to be hard, stern, callous, insensible (rare and not ante-Aug.):ut non durat (pater) ultra poenam abdicationis,
Quint. 9, 2, 88:in nullius umquam suorum necem duravit,
Tac. A. 1, 6; Petr. 105 fin.; cf.:usque ad caedem ejus duratura filii odia,
Tac. A. 14, 1 fin. -
17 excipio
ex-cĭpĭo, cēpi, ceptum, 3, v. a. [capio].I. A.Lit. (rarely): aliquem e mari, to draw out, fish out, Cic. Fragm. ap. Non. 293, 26 (Rep. 4, 8, 8 Baiter):B.vidulum (e mari),
Plaut. Rud. 4, 4, 140 sq.:dens manu, forcipe,
Cels. 7, 12, 1:telum (e vulnere),
id. 7, 5, 1:clipeum cristasque rubentes Excipiam sorti,
to withdraw, exempt, Verg. A. 9, 271.—Trop.1.In gen.: servitute exceptus, withdrawn, i. e. rescued from slavery, Liv. 33, 23, 2:2.nihil jam cupiditati, nihil libidini exceptum,
exempt, Tac. Agr. 15.—In partic.a.To except, make an exception of (freq. and class.):(β).hosce ego homines excipio et secerno libenter,
Cic. Cat. 4, 7, 15:qui (Democritus) ita sit ausus ordiri: Haec loquor de universis. Nihil excipit, de quo non profiteatur,
id. Ac. 2, 23, 73; cf. id. ib. 2, 9, 28:Lacedaemonii ipsi, cum omnia concedunt in amore juvenum praeter stuprum, tenui sane muro dissaepiunt id, quod excipiunt,
id. Rep. 4, 4:senex talos elidi jussit conservis meis: sed me excepit,
Plaut. Mil. 2, 2, 13.—With ne:Licinia lex, quae non modo eum, qui, etc.... sed etiam collegas ejus, cognatos, affines excipit, ne eis ea potestas curatiove mandetur,
Cic. Agr. 2, 8, 21;so in legal limitations,
id. ib. 2, 9, 24; id. Balb. 14, 32; see also exceptio.—With ut, Cic. Q. Fr. 1, 1, 9, 26:excepi de antiquis praeter Xenophanem neminem,
id. Div. 1, 39, 87:ut in summis tuis laudibus excipiant unam iracundiam,
id. Q. Fr. 1, 1, 13, 37:dolia, in horreis defossa, si non sint nominatim in venditione excepta, etc.,
Dig. 18, 1, 76; so ib. 77.—In the abl. absol.:omnium mihi videor, exceptis, Crasse, vobis duobus, eloquentissimos audisse Ti. et C. Sempronios,
you two excepted, Cic. de Or. 1, 9, 38; cf.:vos hortor, ut ita virtutem locetis, ut eā exceptā nihil amicitia praestabilius esse putetis,
id. Lael. 27 fin.:exceptā sapientiā,
id. ib. 6, 20. — Neutr. absol.:excepto, quod non simul esses, cetera laetus,
Hor. Ep. 1, 10, 50:excepto, si obscena nudis nominibus enuntientur,
Quint. 8, 3, 38; Pers. 5, 90; Aug. Serm. 17, 3; 46, 2.—Hence,Jurid. t. t., said of the defendant, to except, to make a legal exception to the plaintiff's statement:b.verum est, quod qui excipit, probare debeat, quod excipitur,
Dig. 22, 3, 9; so ib. 18:adversus aliquem,
ib. 16, 1, 17 et saep.; cf. exceptio and the authorities there cited.—In an oration, a law, etc., to express by name, to make particular mention of, to state expressly (rare, and perh. not anteAug.):II.cum Graecos Italia pellerent, excepisse medicos,
Plin. 29, 1, 8, § 16: vites in tantum sublimes, ut vindemitor auctoratus rogum ac tumulum excipiat, expressly stipulates for (in case he should fall and break his neck), id. 14, 1, 3, § 10.(With the notion of the verb predominating.) To take a thing to one's self (in a good or bad sense), to catch, capture, take, receive.A.Lit.1.In gen.:b.sanguinem paterā,
Cic. Brut. 11, 43; cf. Col. 9, 15, 9:e longinquo sucum,
Plin. 25, 7, 38, § 78:labentem excepit,
Cic. Rab. Post. 16, 43: se in pedes, to take to one's feet, i. e. spring to the ground, Liv. 4, 19, 4:filiorum extremum spiritum ore,
Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118; cf.:tunicis fluentibus auras,
Ov. A. A. 3, 301:omnium tela,
Cic. Verr. 2, 2, 72, § 177; so,tela,
Caes. B. G. 3, 5, 3:vulnera,
Cic. Sest. 10, 23; cf.:vulnus ore,
Quint. 6, 3, 75; and:plagae genus in se,
Lucr. 2, 810:o terram illam beatam, quae hunc virum exceperit!
Cic. Mil. 38, 105; cf.: hunc (Mithridatem) in timore et fuga Tigranes excepit, id de. Imp. Pomp. 9, 23:aliquem benigno vultu,
Liv. 30, 14, 3; cf.also: hic te polenta excipiet,
Sen. Ep. 21 med.:aliquem epulis,
Tac. G. 21:multos ex fuga dispersos excipiunt,
Caes. B. G. 6, 35, 6. alios vagos per hiberna milites excipiebant, Liv. 33, 29, 2: speculator, exceptus a juvenibus mulcatur, id. 40, 7, 4: cf. Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 5:servos in pabulatione,
Caes. B. G. 7, 20, 9:incautum,
Verg. A. 3, 332:(uri) mansuefieri ne parvuli quidem excepti possunt,
Caes. B. G. 6, 28, 4:aprum latitantem,
Hor. C. 3, 12, 10:caprum insidiis,
Verg. E. 3, 18:fugientes feras,
Phaedr. 1, 11, 6:aprum, feram venabulo,
Quint. 4, 2, 17; Sen. Prov. 2 et saep.—Of inanimate subjects:2.postero die patenti itinere Priaticus campus eos excepit,
received them, Liv. 38, 41, 8:silva tum excepit ferum,
Phaedr. 1, 12, 9; Quint. 2, 12, 2. —In partic.a.To come next to, to follow after, succeed a thing:b.linguam ad radices ejus haerens excipit stomachus,
Cic. N. D. 2, 54, 135: quinque milia passuum proxima intercedere itineris campestris;inde excipere loca aspera et montuosa,
Caes. B. C. 1, 66 fin.:alios alii deinceps,
id. B. G. 5, 16 fin. — Poet.:porticus excipiebat Arcton,
i. e. was turned to the north, looked towards the north, Hor. C. 2, 15, 16.—In medic. lang.: aliquid aliqua re, to take something in something, i. e. mixed with something:B.quae (medicamenta) excipiuntur cerato ex rosa facto,
Cels. 5, 18, 20; 5, 25, 5; 6; 12 et saep.—Trop.1.In gen., to take or catch up, to intercept:b.genus divinationis naturale, quod animus arripit aut excipit extrinsecus ex divinitate,
Cic. Div. 2, 11, 26; cf.:posteaquam vidit, illum excepisse laudem ex eo, quod,
i. e. obtained, id. Att. 1, 14, 3: subire coëgit et excipere pericula, to take upon one's self, to receive, support, sustain (the figure being taken from the reception of an enemy's blows or shots), Cic. Prov. Cons. 9, 23; cf.:Germani celeriter phalange facta impetus gladiorum exceperunt,
Caes. B. G. 1, 52, 4; so,impetus,
id. B. C. 1, 58, 1:vim frigorum hiememque,
Cic. Rab. Post. 15, 42:labores magnos,
id. Brut. 69, 243 et saep.:excipimus nova illa cum favore et sollicitudine,
receive, Quint. 10, 1, 15:verba risu,
id. 1, 2, 7:praecepta ad excipiendas hominum voluntates,
for taking captive, Cic. de Or. 2, 8, 32:invidiam,
to draw upon one's self, Nep. Dat. 5, 2.—Of inanim. or abstr. subjects:2.quae (sublicae) cum omni opere conjunctae vim fluminis exciperent,
Caes. B. G. 4, 17, 9; 3, 13, 1:quid reliquis accideret, qui quosque eventus exciperent,
i. e. would befall, overtake them, Caes. B. C. 1, 21 fin.; Verg. A. 3, 318; Liv. 1, 53, 4.—In partic.a.To catch with the ear, esp. eagerly or secretly, to catch up, listen to, overhear:b.maledicto nihil facilius emittitur, nihil citius excipitur,
Cic. Planc. 23, 57; id. Sest. 48, 102:assensu populi excepta vox consulis,
Liv. 8, 6, 7:ad has excipiendas voces speculator missus,
id. 40, 7, 4; 2, 4, 5; 4, 30, 3:laudem avidissimis auribus excipit,
Plin. Ep. 4, 19, 3:notis quoque excipere velocissime solitum,
i. e. to write down in shorthand, Suet. Tit. 3:rumores,
Cic. Deiot. 9, 25; cf.voces,
Liv. 40, 7, 4:sermonem eorum,
id. 2, 4, 5:furtivas notas,
Ov. Am. 1, 4, 18.—To follow after, to succeed a thing in time or the order of succession (cf. above, A. 2. a.):(β).tristem hiemem pestilens aestas excepit,
Liv. 5, 13, 4:Herculis vitam et virtutem immortalitas excepisse dicitur,
Cic. Sest. 68, 143:violis succedit rosa: rosam cyanus excipit, cyanum amarantus,
Plin. 21, 11, 39, § 68:excipit Pompilium Numam Tullus Hostilius,
Flor. 1, 3, 1:hunc (locutum) Labienus excepit,
Caes. B. C. 3, 87, 1.— Absol.:turbulentior inde annus excepit,
succeeded, followed, Liv. 2, 61, 1; Caes. B. G. 7, 88, 2:re cognita tantus luctus excepit, ut, etc.,
id. B. C. 2, 7, 3.—Hence,Transf.: aliquid, to continue, prolong a thing:memoriam illius viri excipient omnes anni consequentes,
Cic. de Sen. 6, 19; Liv. 38, 22, 3:vices alicujus,
Just. 11, 5.— Poet. with inf., Sil. 13, 687. -
18 haereo
haerĕo, haesi, haesum, 2, v. n. [etym. dub.], to hang or hold fast, to hang, stick, cleave, cling, adhere, be fixed, sit fast, remain close to any thing or in any manner (class. and very freq., esp. in the trop. sense; cf. pendeo); usually constr. with in, the simple abl. or absol., less freq. with dat., with ad, sub, ex, etc.I.Lit.:b.ut videamus, terra penitusne defixa sit, et quasi radicibus suis haereat, an media pendeat?
Cic. Ac. 2, 39, 122; so,terra ima sede semper haeret,
id. Rep. 6, 18:linguam ad radices ejus haerens excipit stomachus,
id. N. D. 2, 54, 135:scalarum gradus male haerentes,
holding, adhering, id. Fam. 6, 7, 3; cf.:haerent parietibus scalae,
Verg. A. 2, 442:haerere in equo,
sit fast, keep his seat, Cic. Deiot. 10, 28;for which: nescit equo rudis Haerere ingenuus puer,
Hor. C. 3, 24, 55:male laxus In pede calceus haeret,
id. S. 1, 3, 32; cf. Quint. 11, 3, 144:haeret nonnumquam telum illud occultum,
id. 9, 2, 75:pugnus in mala haeret,
Ter. Ad. 2, 1, 17:haesitque in corpore ferrum,
Verg. A. 11, 864;for which: tergo volucres haesere sagittae,
id. ib. 12, 415; cf.:scindat haerentem coronam crinibus,
Hor. C. 1, 17, 27; and:haerentem capiti cum multa laude coronam,
id. S. 1, 10, 49:carinae,
Ov. M. 8, 144:alae,
id. ib. 12, 570:(fames) utero haeret meo,
Plaut. Stich. 1, 3, 16:haeret pede pes,
Verg. A. 10, 361:ubi demisi retem atque hamum, quicquid haesit, extraho,
Plaut. Rud. 4, 3, 45; cf.:os devoratum fauce cum haereret lupi,
Phaedr. 1, 8, 4; and:graves currus illuvie et voraginibus haerebant,
Curt. 8, 4:classis in vado haerebat,
id. 9, 19:haerentes adverso litore naves,
Hor. S. 2, 3, 205:gremioque in Jasonis haerens,
Ov. M. 7, 66; cf.:haeret in complexu liberorum,
Quint. 6, 1, 42;for which: Avidisque amplexibus haerent,
Ov. M. 7, 143;cupide in Veneris compagibus haerent,
Lucr. 4, 1113;for which: validis Veneris compagibus haerent,
id. 4, 1204; and:(anulus) caecis in eo (lapide) compagibus haesit,
id. 6, 1016:communibus inter se radicibus haerent,
id. 3, 325; 5, 554:foliis sub omnibus haerent (Somnia),
Verg. A. 6, 284:gladius intra vaginam suam haerens,
Quint. 8 praef. §15: ipse inter media tela hostium evasit. Duo turmae haesere,
i. e. failed to break through, Liv. 29, 33, 7:alii globo illati haerebant,
id. 22, 5, 5.—Prov.(α).Haerere in luto, i. e. to be in trouble, difficulty:(β).tali in luto haerere,
Plaut. Pers. 4, 3, 66 (for [p. 838] which:nunc homo in medio luto est,
id. Ps. 4, 2, 28); cf. haesito, I.—In salebra: proclivi currit oratio: venit ad extremum: haeret in salebra, runs aground, i. e. is at a loss, Cic. Fin. 5, 28, 84.—In a like sense,Aqua haeret, the water (in the waterclock) stops; v. aqua.II.Trop.A.In gen., to hold fast, remain attached or fixed, to keep firm, adhere:B.improbis semper aliqui scrupus in animis haereat,
Cic. Rep. 3, 16; cf.:infixus animo haeret dolor,
id. Phil. 2, 26, 64:haerent infixi pectore vultus,
Verg. A. 4, 4:haerere in memoria,
Cic. Ac. 2, 1, 2; cf.:quae mihi in visceribus haerent,
i. e. firmly impressed upon my heart, memory, id. Att. 6, 1, 8; and:in medullis populi Romani ac visceribus haerere,
id. Phil. 1, 15, 36:mihi haeres in medullis,
id. Fam. 15, 16, 2:in omnium gentium sermonibus ac mentibus semper haerere,
id. Cat. 4, 10, 22:hi in oculis haerebunt,
i. e. will be always present, id. Phil. 13, 3, 5:in te omnis haeret culpa,
adheres, cleaves, Ter. Hec. 2, 1, 32:ut peccatum haereat, non in eo, qui monuerit, sed in eo, qui non obtemperarit,
Cic. Div. 1, 16, 30.—With dat.:potest hoc homini huic haerere peccatum?
Cic. Rosc. Com. 6, 17:quod privatarum rerum dedecus non haeret infamiae (tuae)?
id. Cat. 1, 6, 13:in quo (Caelio) crimen non haerebat,
id. Cael. 7, 15:neque (possit) haerere in tam bona causa tam acerba injuria,
id. Fam. 6, 5, 2: cum ante illud facetum dictum emissum haerere debeat, quam cogitari potuisse videatur, must have hit (the figure being that of an arrow shot from the bow), id. de Or. 2, 54, 219: in quos incensos ira vitamque domini desperantes cum incidisset, haesit in iis poenis, quas, etc., fell into, incurred those penalties (the figure is that of a bird which is limed, caught), id. Mil. 21, 56:nec dubie repetundarum criminibus haerebant,
Tac. A. 4, 19: in hoc flexu quasi aetatis fama adolescentis paulum haesit ad metas, hung back, was caught (the figure being taken from the race-course), Cic. Cael. 31, 75;v. meta: neu quid medios intercinat actus, Quod non proposito conducat et haereat apte,
i. e. fits, suits, Hor. A. P. 195.—In partic.1.With the idea of nearness predominating, to keep near or close to a person, to join or attach one's self to, to follow (mostly poet. and in post-Aug. prose):b.perfice hoc Precibus, pretio, ut haeream in parte aliqua tandem apud Thaidem,
may keep about her, Ter. Eun. 5, 9, 25; cf.:ego illum audivi in amorem haerere apud nescio quam fidicinam,
Plaut. Ep. 2, 2, 7:haeres ad latus, omnia experiris,
Cat. 21, 6:Antorem comitem, qui missus ab Argis, Haeserat Evandro,
Verg. A. 10, 780:obtinenti Africam comes haeserat,
Plin. Ep. 7, 27, 2; Quint. 1, 2, 10:Curtius Nicia (grammaticus) haesit Cn. Pompeio et C. Memmio,
Suet. Gramm. 14.— Poet.:haeremus cuncti superis, temploque tacente Nil facimus non sponte deo,
cling to, depend on, Luc. 9, 573.—Hence,In a bad sense: in tergis, tergis, in tergo, to hang upon one's rear, i. e. to pursue closely:2.haerebit in tergis fugientium victor,
Curt. 4, 15 fin.:se cum exercitu tergis eorum haesurum,
Tac. H. 4, 19:Haerens in tergo Romanus,
Liv. 1, 14 11 Weissenb. (better than terga, the lect. vulg.).—With the idea of duration in time predominating, to remain fixed, to abide or continue anywhere, to keep at, stick to any thing (class.):3.metui, ne haereret hic (Athenis),
Ter. Ad. 3, 3, 49:in obsidione castelli exigui,
Curt. 5, 3, 4:circa muros unius urbis,
id. 4, 4; cf.:circa libidines,
Suet. Aug. 71: volitare in foro, haerere in jure ac praetorum tribulibus, to go loitering or dangling about, Cic. de Or. 1, 38, 173: et siccis vultus in nubibus haerent, hang upon, i. e. remain long looking at, Luc. 4, 331; cf.:vultus, dum crederet, haesit,
id. 9, 1036:haerere in eadem commorarique sententia,
Cic. Or. 40, 137; cf.:mea ratio in dicendo haec esse solet, ut boni quod habeat, id amplectar, ibi habitem, ibi haeream,
id. de Or. 2, 72, 292:quonam modo ille in bonis haerebit et habitabit suis?
id. Or. 15, 49:equidem in libris haereo,
id. Att. 13, 40, 2; cf.:valde in scribendo haereo,
id. ib. 13, 39, 2:plurima sunt, nitidis maculam haesuram figentia rebus,
lasting, durable, Juv. 14, 2.—With the idea of hindrance to free motion predominating, to stick fast, be brought to a stand-still, to be embarrassed, perplexed, at a loss, to hesitate, to be suspended or retarded (class.).(α).Of persons:(β).haerebat nebulo: quo se verteret, non habebat,
Cic. Phil. 2, 29, 74; cf.:haerebat in tabulis publicis reus et accusator,
id. Clu. 31, 86:cogitate in his iniquitatibus unum haesisse Apollonium: ceteros profecto multos ex his incommodis pecunia se liberasse,
id. Verr. 2, 5, 9, § 23:in multis nominibus,
id. N. D. 3, 24, 62:in media stultitia,
id. Tusc. 3, 28, 70; cf.:isti physici raro admodum, cum haerent aliquo loco, exclamant, abstrusa esse omnia, etc.,
id. Ac. 2, 5, 14:in quo etiam Democritus haeret,
id. Fin. 1, 6, 20:at in altero illo, inquit, haeres. Immo habeo tibi gratiam. Haererem enim, nisi tu me expedisses,
id. Pis. 30, 74:in ceteris subvenies, si me haerentem videbis,
id. Fin. 3, 4, 16:quid machiner? quid comminiscar? haereo,
Plaut. Capt. 3, 3, 17; id. Merc. 3, 4, 15; 4, 3, 38; 24; cf.:aut quia non firmus rectum defendis et haeres,
Hor. S. 2, 7, 26:haesit circa formas litterarum (puer),
Quint. 1, 1, 21; cf. id. 1, 7, 35:haeres et dubitas,
Juv. 3, 135; 6, 281.—Of things:nunc homo in lutost. Nomen nescit: haeret haec res,
i. e. is perplexing, cannot be explained, Plaut. Ps. 4, 2, 28; id. Amph. 2, 2, 182; id. Trin. 4, 2, 59; cf.: occisa est haec res;haeret hoc negotium,
id. Ps. 1, 5, 8:nec umquam tanta fuerit loquendi facultas, ut non titubet atque haereat, quotiens ab animo verba dissentiunt,
Quint. 12, 1, 29:Hectoris Aeneaeque manu victoria Graiūm Haesit,
i. e. was retarded, Verg. A. 11, 290; cf.:constitit hic bellum fortunaque Caesaris haesit,
Luc. 7, 547:cum in hac difficultate rerum consilium haereret,
Liv. 26, 36, 1. -
19 pergo
pergo, perrexi, perrectum, 3, v. a. and n. [per-rego].I.Act.A.In gen., to go [p. 1343] on, continue, proceed with any thing (esp. a motion), to pursue with energy, prosecute vigorously (v. Mütz. ad Curt. 3, 8, 7; rare, and in Cic. only with an obj.-clause).(α).With acc.:(β).pergam, quo coepi, hoc iter,
Ter. Hec. 1, 2, 119:iter,
Sall. J. 79, 5; Auct. B. Afr. 69; Tac. A. 4, 20; 3, 66.—With an obj.-clause:(γ).confestim ad eum ire perreximus,
Cic. Ac. 1, 1, 1:perge igitur ordine quattuor mihi istas partes explicare,
proceed, id. Part. 8, 28:ad Victumvias oppugnandas ire pergit,
Liv. 21, 57, 9:pergit ire sequentibus paucis in hospitium Metelli,
id. 22, 53, 9:Hannibal postquam ipsi sententia stetit pergere ire,
to go on with his march, id. 21, 30, 1:tenere viam quam instituisti,
Q. Cic. Pet. Cons. 14, 42:animum exsolvere pergo,
Lucr. 1, 932:pergitin' pergere?
Plaut. Ps. 5, 1, 4; id. Poen. 1, 3, 24.—Impers. pass.:B.non potest ad similitudinem pergi rei, quae necdum est,
one cannot attain, Macr. Sat. 7, 16, 13.—In partic.1. 2.To proceed with, undertake a thing (post-Aug.): prospere cessura quae pergerent, si, etc., their enterprise would succeed if, etc., Tac. A. 1, 28 dub. (al. ad quae pergerent, al. quo pergerent, v. Orell. ad h. l.).—II.Neutr., to proceed, i. e. to go or come (the predom. signif. of the word; syn.: progredior, proficiscor).A.Lit.:B.horsum pergunt,
they are coming this way, Ter. Hec. 3, 4, 36:quis hic est, qui huc pergit?
id. Eun. 2, 1, 22:eādem viā pergere,
Cic. Div. 1, 54, 123:in Macedoniam ad Planciumque,
id. Planc. 41, 98:advorsum hostes, in solitudines,
Sall. J. 74, 1:ad regem,
id. ib. 71, 4:ad castra,
Caes. B. G. 3, 18:obviam alicui,
to go to meet, Auct. Her. 4, 51, 64:ad litora,
Sil. 7, 171:obsonatum pergam,
Plaut. Mil. 3, 1, 154.— Impers. pass.: ad plebem pergitur, Caecil. ap. Non. 513, 8.—Trop., to pass on, proceed to any thing (esp. an action), to go after any thing:2.pergamus ad reliqua,
Cic. Brut. 43, 158; id. Tusc. 5, 5, 13.—In partic., in speaking.a.To go on, proceed:b.pergam atque insequar longius,
Cic. Verr. 2, 3, 20, § 51:perge de Caesare,
go on and relate, id. Brut. 74, 258; id. Rosc. Am. 10, 32:si pergis,
Liv. 2, 40.—Of one who has not yet spoken, to begin and go on, to proceed ( poet.):pergite, Pierides,
Verg. E. 6, 13. -
20 prosequor
prō-sĕquor, cūtus (quūtus), 3, v. dep. a., to follow (in a friendly or hostile manner), to accompany, attend; to follow after, pursue (class.; cf.: comitor, stipo).I.Lit.:B.novum maritum volo rus prosequi,
Plaut. Cas. 4, 2, 3:eum milites electi circiter CXX. sunt prosecuti,
Caes. B. C. 3, 91:Dianam ture odoribusque incensis prosecutae sunt,
Cic. Verr. 2, 4, 35, § 77; id. Att. 6, 3, 6:unum omnes illum prosequebantur,
Nep. Alc. 6, 3:aliquem in domum,
Gell. 18, 1, 16:exsequias,
to attend a funeral, Ov. Tr. 1, 8, 14; so,defunctum in conditorium,
Petr. 111; cf.:Bassus noster videtur mihi prosequi se,
to attend his own funeral, Sen. Ep. 30, 5:lacrimis ad saevas prosequor usque fores,
Ov. Am. 1, 4, 62; Cic. Planc. 10, 26:Aeneas Prosequitur lacrimans longe,
Verg. A. 6, 476; 12, 72.—In a hostile sense, to follow after, pursue:fugientes prosequi,
Caes. B. C. 2, 41:hostem,
id. ib. 2, 8:novissimos multa millia passuum prosecuti,
id. B. G. 2, 11; 5, 9:iste iratus hominem verbis vehementioribus prosequitur,
i. e. assailed, attacked, Cic. Verr. 2, 2, 29, § 73:aliquem contumeliosis vocibus,
Caes. B. C. 1, 69:speculatores, qui prosequerentur agmen, missi,
Liv. 27, 15; 30, 29:armati qui eos prosequebantur,
Curt. 3, 13, 9:aliquem lapidibus,
Petr. 90.—Of animals:eādem cane anxie prosequente,
Just. 1, 4, 11; Sil. 4, 615.—With abl., of following with the eyes:oculis abeuntem prosequor udis,
Ov. H. 12, 55; 5, 55:aliquos visu,
Stat. Th. 5, 483.—Transf., of inanim. and abstr. subjects, to follow, pursue; to accompany, attend:II.prosequitur surgens a puppi ventus euntes,
Verg. A. 3, 130:naves mitterent quae se prosequerentur,
Liv. 30, 25; cf.exercitus,
id. 7, 33; Curt. 3, 3, 24:datae duae triremes ad prosequendum,
Tac. H. 2, 9:Cattos suos saltus Hercynius prosequitur simul atque deponit,
goes as far as their territory extends, and then ceases, id. G. 30:eadem (existimatio Quintum) usque ad rogum prosequatur,
Cic. Quint. 31, 99; cf.:(amici) mortui vivunt: tantus eos honos prosequitur amicorum,
id. Lael. 7, 23.—Trop.A.To honor, adorn, or present one with a thing, to bestow any thing upon one; constr. with abl., rarely with cum and abl.:B.benevolentiā, aut misericordiā prosequi aliquem,
Cic. Brut. 1, 4:aliquem honorificis verbis,
id. Tusc. 2, 25, 61:virtutem alicujus gratā memoriā,
id. Phil. 14, 11, 30:nomen alicujus grato animo,
id. ib. 4, 1, 3:memoriam cujuspiam clamore et plausu,
id. ib. 10, 4, 8:aliquem laudibus,
Liv. 9, 8:aliquem beneficiis ac liberalitate,
Cic. Verr. 2, 3, 41, § 94:cum me in illo tristi et acerbo luctu atque discessu non lacrimis solum tuis, sed animo, corpore, copiis prosecutus esses,
id. Planc. 30, 73; cf.:reliquum est ut tuam profectionem amore prosequar, reditum spe exspectem,
id. Fam. 15, 21, 5:delictum veniā,
Tac. A. 13, 35:Maximum libenter apud te testimonio prosequar,
Plin. Ep. 10, 85 (17):prosecuti cum donis legatos sunt,
Liv. 39, 55, 4:decedentem domum cum favore ac laudibus prosecuti sunt,
id. 2, 31, 11:Senatus gratias egit Caesari, quod et ipse cum summo honore mentionem ejus prosecutus esset,
Plin. Ep. 8, 6, 5; cf.:aliquem uberrimo congiario,
Suet. Caes. 27:milites,
id. Aug. 49.—To pursue, continue, follow up, to go on or proceed with an idea or theme:si (rem) non ad extremum, sed usque eo, quo opus erit, prosequemur,
Auct. Her. 1, 9, 14:non prosequar longius,
Cic. Rosc. Am. 30, 83:illius vero mortis opportunitatem benevolentiā prosequamur,
id. Brut. 1, 4:pascua versu,
to describe at length, Verg. G. 3, 340:stilo munificentiae rationem,
Plin. Ep. 1, 8, 8:ut latius, quae cujusque adfectus natura sit, prosequamur,
Quint. 5, 8, 2; 2, 6, 1: uno libello carissimam mihi memoriam prosequi, Plin. Ep. 3, 10, 3: ex ordine domesticos motus, to pursue, go through with, describe in order, Flor 3, 12, 14:similitudinem,
to follow up, Sen. Ep. 13, 3.— Absol., to proceed with one's speaking ( poet.):prosequitur pavitans, et ficto pectore fatur,
Verg. A. 2, 107.
См. также в других словарях:
continue with — phr verb Continue with is used with these nouns as the object: ↑pregnancy, ↑schooling … Collocations dictionary
Continue — Con*tin ue, v. i. [imp. & p. p. {Continued}; p. pr. & vb. n. {Continuing}.] [F. continuer, L. continuare, tinuatum, to connect, continue, fr. continuus. See {Continuous}, and cf. {Continuate}.] 1. To remain in a given place or condition; to… … The Collaborative International Dictionary of English
continue — [[t]kəntɪ̱njuː[/t]] ♦ continues, continuing, continued 1) VERB If someone or something continues to do something, they keep doing it and do not stop. [V to inf] I hope they continue to fight for equal justice after I m gone... [V to inf] Interest … English dictionary
continue — v. 1) to continue unabated 2) (D; intr.) to continue by (she continued by citing more facts) 3) (D; intr.) to continue with (she continued with her work) 4) (E) they continued to write 5) (G) they continued writing * * * [kən tɪnjuː] (E) they… … Combinatory dictionary
continue — con|tin|ue W1S1 [kənˈtınju:] v [Date: 1300 1400; : French; Origin: continuer, from Latin continuare, from continuus; CONTINUOUS] 1.) [I and T] to not stop happening, existing, or doing something →↑continuous, continual ↑continual, discontinue… … Dictionary of contemporary English
continue */*/*/ — UK [kənˈtɪnjuː] / US [kənˈtɪnju] verb Word forms continue : present tense I/you/we/they continue he/she/it continues present participle continuing past tense continued past participle continued 1) a) [intransitive/transitive] to keep doing… … English dictionary
continue — con|tin|ue [ kən tınju ] verb *** 1. ) intransitive or transitive to keep doing something without stopping: Doctors advised him to continue the treatment for another six weeks. continue doing something: He continued typing while he spoke.… … Usage of the words and phrases in modern English
continue — verb 1) he was unable to continue with his job Syn: carry on, proceed, go on, keep on, persist, press on, persevere; informal stick, soldier on Ant: stop 2) discussions continued throughout the night Syn … Thesaurus of popular words
continue — verb 1) he was unable to continue with his job Syn: carry on, proceed, pursue, go on, keep on, persist, persevere, keep at; informal stick at 2) discussions continued throughout the year Syn: go on, carry on … Synonyms and antonyms dictionary
continue*/*/*/ — [kənˈtɪnjuː] verb 1) [I/T] to keep doing something, or to keep happening without stopping Doctors advised him to continue the treatment for another six weeks.[/ex] She decided to continue with her studies for another two years.[/ex] He continued… … Dictionary for writing and speaking English
Continue — may refer to: Continue (video gaming), an option to continue a video game after all the player s lives have been lost Continue (album), a 2008 Cantopop album by Pakho Chau Continue (keyword), a programming language keyword See also Continuity… … Wikipedia